97 naaktslakken

Door de droogte zijn er minder slakken, hoorde ik beweren. Als weekdieren hebben slakken vocht nodig, van droogte moeten ze niks hebben; dat is zeker waar. Op den duur zouden slakken ook best in aantal kunnen afnemen, maar ik denk dat ze hun gelederen razendsnel aanvullen, zodra het maar even natter wordt.
Tijdens droogte houden slakken zich koest. In mijn tuin was dat te merken. Ik kon broodkruimels strooien, waar een merel op afkwam. Anders zijn de slakken er, hun traagheid ten spijt, altijd als de kippen bij om de kruimels te eten. Naaktslakken eten dode en levende planten, dode en wellicht ook levende dieren. Ik zou niet instaan voor het lot van op de grond uitgebroede kuikens, bij een slakkendichtheid zoals in mijn tuin.
De huisjesslakken kunnen droge tijden doorkomen in hun huisjes. Naaktslakken verstoppen zich in holtes, onder bladeren en in graspollen. Til een vergeten stapeltje bloempotten op, kijk eens onder het drinkbakje voor vogels en de kans is groot dat daar naaktslakken sluimeren.
Er hoeft maar één buitje te vallen, een druppeldouche van tien minuten, of daar komen ze tevoorschijn. Op het tuinpad, op het gras en tussen de planten – zonder echt te zoeken tel ik tijdens een rondje van zeven bij vijf meter 97 naaktslakken en 32 segrijnslakken in mijn tuin. Daar is geen plant tegen opgewassen, op enkele soorten na, die ze niet lusten. Zelfs klavers redden het niet in mijn gras.
Zoveel slakken, jaar na jaar, betekent volgens mij dat het ecosysteem in mijn tuin niet optimaal werkt. Ik haal de slakken met de hand weg. De kikkers die door mijn tuin hippen, de merel, de waterhoentjes, de spitsmuizen worden door katten gepakt voor ze invloed kunnen uitoefenen. Wat dat betreft maken op de grond uitgebroede kuikens toch al geen kans. Mollen redden het niet in het moderne tuinland, egels worden doodgereden. De slakken maken de dienst uit, ik ben hun enige vijand.
(Natuurdagboek Trouw woensdag 14 aug. 2019)