De winter zal beginnen, morgen is de kortste dag
Wanneer de maan om acht uur in het westen ondergaat
En het is wolkenloos, zijn wij in opgewonden staat
We zien met eigen ogen wat niet één van ons ooit zag:
Het highlight waar al sinds het weekend over wordt gefluisterd
Want morgen in de ochtend raakt de maan totaal verduisterd
Mijn keuken is gelukkig niet een Franse
Het is een Bruynzeel-keuken, ach u kent
hem wel, zo’n jaren 60-monument
In elk geval is het een Nederlandse
Want stel je voor: mijn keuken werelderfgoed
terwijl die gribus nodig in de verf moet
(de Franse keuken is door Unesco verklaard tot werelderfgoed)
Als misdienaar voelde ik mij geborgen
Met kaarsen en pastoor in onze kerk
Ik knielde en ik voelde zonder zorgen
Zijn water vloeien in mijn achterwerk
Maar nu begrijp ik: wat ik deed was zonde
Ik biechtte bij – hij is nu oud – pastoor
Dat ik zijn abstinentie had geschonden
Hij zei iets, maar ik rende ervandoor
Ik bad, ik murmureerde en ik kwijnde
Ik luidde klok noch trok ik aan de bel
Al kent Gods goedertierenheid geen einde
Toch dwaal ik reeds bij leven in de hel
Mijn zieleheil gaat weliswaar teloor
Toch blijf ik houden van mijnheer pastoor
