Al krijgt u waarschijnlijk gauw genoeg van regen, er is nog lang niet genoeg gevallen om de natuur uit de droogte te doen wederopstaan. Veel gras is geel, sommige bomen en struiken laten hun blad hangen en veel planten verschrompelden al, voordat ze bloeiden. Insecten en andere beestjes zijn er minder, al zijn er sinds de paar buien weer wat meer muggen en dazen.

Laatst struinde ik in korte broek door bos, duin en moeras. Andere jaren zou ik tijdens zo’n voettocht meerdere teken van mijn benen kunnen plukken, nu zag ik er niet één. Muggen en steekvliegen, die zo’n wandeling tot een bezoeking kunnen maken, hingen nauwelijks om me heen. Omdat er minder bloemen waren, en de weinige bloemen minder nectar maakten, hadden bijen, vlinders en zweefvliegen het zwaar.

Hoewel drie maanden droogte extreem is, is extreme zomerdroogte niet nieuw. Dezelfde krantenartikelen over sproeien, zon, gele gazons en vallend blad verschenen in de zomers van 2011, 2009, 2006, 2003, 1995 en 1994. In 2012 en enkele andere jaren was er een gortdroge lente. In Trouw las ik een mededeling van een klimaatwetenschapper die nog drie droge zomers verwacht. Waarschijnlijk gaan planten die van nattigheid en koelte houden op hun retour, ten gunste van zuidelijker soorten. Zo weten we het klimaat en daarmee onze leefomgeving wellicht ingrijpend te veranderen.

Een blik in de media verklapt dat wij ons vooral zorgen maken over hoe we ons gazon groen houden (met verf!), welke zonnecrème nodig is en of we genoeg drinken. Ondertussen verhogen we de maximumsnelheid, leggen we wegen en snelwegverlichting aan, subsidiëren we de luchtvaart, de scheepvaart, de landbouw en de industrie en blijven we de dampkring vervuilen. Zonder dampkring zou het hier overdag 150 graden worden en ’s nachts 125 graden vriezen. Zonder dampkring is er geen leven mogelijk. De dampkring lijkt me iets om zuinig op te zijn!

(Natuurdagboek Trouw woensdag 22 aug. 2018)