Gisteren schreef ik over de bruine lijster in Groningen, waar tientallen vogelaars op afkwamen. Ik zag hem helaas niet. Wel zag ik een buurtbewoner die koffie en thee verkocht en tegen betaling haar toilet ter beschikking stelde. Er zijn mensen die denken dat de natuur geld kost, terwijl de natuur juist geld oplevert, zoals de zeldzame lijster bewijst.

’s Avonds liet de bruine lijster zich nog even zien. Hij is van een soort die broedt in de Siberische wouden, waar vogels waarschijnlijk geen mensen gewend zijn. Vogels die geen mensen kennen, kennen vaak evenmin angst voor mensen. Dat mensen dodelijk zijn, leren ze pas nadat mensen hen met lawaai, geweer, netten en kleefstokken opjagen. Misschien heeft deze bruine lijster in Siberië of tijdens zijn lange dwaalweg hierheen vijandige mensen leren kennen en liet hij zich daarom niet veel zien. Hij vloog mee met merels, verdween uit het zicht en bleef dan urenlang onzichtbaar. Dit tot grote teleurstelling van vele vogelaars die een snipperdag hadden opgenomen en een lange reis maakten om dit Siberische wonder te aanschouwen en op hun soortenlijst te kunnen zetten.

De volgende dag liet de bruine lijster zich ook nog even zien, maar daarna was het gebeurd. De vogel lag in een tuintje, doodgebeten door een kat. Vermoedelijk door de kat van de eigenares van de tuin, die de verbijsterde vogelaars meedeelde dat haar kat vaak vogels doodbeet. De ene kat is behendiger in het vangen en doden van vogels dan de andere. Uw kat zou dat waarschijnlijk nooit doen, maar pas op voor de kat van uw buren! Als onze katten gemiddeld één vogel per maand zouden doden, zijn dat er in Nederland vijftigmiljoen per jaar. Vijftigmiljoenéén, met de bruine lijster erbij.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 15 nov. 2016)