We betreden het eerste het beste duinpad bij Overveen. Op een bordje staat: wisentroute, met een sjabloon van een wisentje. O, laten ze die beesten hier rondlopen?

Eerst moeten we langs een bezoekerscentrum. De duinen van het Kraansvlak horen bij Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Wij zijn de enige bezoekers die even binnen wippen. De andere bezoekers, en er zijn er nogal wat voor een door-de-weekse middag, de andere bezoekers wandelen een van de met kleurenpaaltjes gemarkeerde wisentroutes. De langste wisentroute bedraagt 3,5 kilometer. De mensen willen soms best wandelen, maar het gaat om de koffie of borrel na afloop. Maar goed ook. Wandelaars kunnen niet zonder de natuur, maar de natuur kan prima zonder wandelaars.

Hoge duinen flankeren een drassige vallei waar ooit bollen geteeld werden en tegenwoordig orchideeën en parnassia groeien. In de zomer dan. Nu, in de winter, glinstert het water met een spiegel van ijs in de lage zon. Ondanks de kou zitten we even op een bankje. Wat een uitzicht!

Verderop biedt een duin uitzicht over het wisent-domein, tegen de zon in. We speuren waterkanten, duinen, zand en bosjes af. Zouden we een wisent ontdekken? Er komen drie andere mensen. Ze praten luid over mobiele belbundels. Dankzij de wisenten is een duingebied van ruim tweehonderd hectare afgerasterd en gevrijwaard van mensen.

Dankzij de wisenten is dat gebied ook gevrijwaard van kardinaalsmutsen. Dat blijkt uit een stage-onderzoek door studenten van de universiteit van Utrecht. Kennelijk zijn wisenten gek op kardinaalsmuts. Ook lusten ze brandnetel. De brandhaartjes deren hen blijkbaar niet. Maar van de stekelige duindoorns blijven ze af. De wisenten zien we niet, wisenten vinden mensen minder bezienswaardig dan mensen hen.