We wandelen een ronde, nee een rechthoek om de visvijver van Sassenhein in Haren. Er dobberen eenden, futen en kokmeeuwen. Die vliegen op en storten zich op iets wat van de oever het water opgeworpen wordt. Dat doet een visser.

We vragen hem waarop hij vist. Op karpers. Die lokt hij met een soort gehaktballetjes waar karpers gek op zijn. Hij zwiept ze het water op met zo’n slinger waarmee baasjes de bal van hun hond mee lanceren. In de slinger van de visser past geen tennisbal, maar een pingpongbal, het formaat van de visvoerbolletjes.

Als een bezetene gooit hij de balletjes, de een na de ander. Er verwijden zich cirkelvormige golfjes door het water. Op vele visbolletjes stort zich een kokmeeuw. “Ik voer vooral de meeuwen”, moppert de visser.

We vervolgen onze wandeling, vergezeld van een zwerm twitterende staartmezen. Koddige bolletjes met lange staarten. Ze halen ons in, hippend van tak naar tak, van kruin naar kruin. Eén landt in een drie meter hoog boompje. Dat boompje heeft kale, donkerbruine takken en een bloem.

Het is een roze bloem, van drie centimeter doorsnede, met een groen hart. Zou het een prunus zijn? Een pruim, appel of peer? In mijn appelboom hangt nog steeds één appel van afgelopen herfst. Dat een appel nu al een bloem zou hebben!

Ik zet een foto van de bloem op waarneming.nl en hoor dat het een prachtframboos is. Prachtframbozen vormen framboos-achtige vruchten en worden daarom wel geteeld. Ze zijn verwilderd en worden ook wel eens aangeplant. Ze horen van maart tot mei te bloeien. Oorspronkelijk komen ze uit Noord-Amerika, waar ze zalmbessen heten, omdat ze vaak bij zalm worden gegeten.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 14 jan. 2016)