Vorige week was het koud, maar zonnig. De natuur nam een voorschot op de lente. Ik had het al over zingende vogels en broedende duiven. De vroege waarnemingen druppelen binnen. Zelf hoorde ik een groenling zingen, maar Peter van Dalen maakt het helemaal bont. Hij zag woensdagmiddag 18 februari om een uur of twee bij Zoetermeer een boerenzwaluw. Het was er één, hij bracht geen zomer.

Ook de bloemen zijn vroeg. De laatbloeiers van vorig jaar zijn nog maar net uitgebloeid, of de nieuwe generatie staat klaar. Hoewel in mijn tuin de sneeuwklokjes nu pas volop bloeien, had Jan Leijenhorst al een bloeiende anemoon in zijn tuin in Nederhorst den Berg.

Maar ik zag ook een vroege bloeier… in Groningen nog wel! Speurend langs slootkanten naar het eerste speenkruid en klein hoefblad, zag ik ineens een in volle bloei ronkende dotterbloem. Een dotterbloem op 19 februari, dat heb ik nog nooit beleefd.

Paardebloemen zijn er ook nog, of al, bloeiend. En de vlinderstruik bloeit weliswaar niet, maar blijft de hele winter groener dan in voorgaande winters.

De cavia kan ook bijna de hele winter buiten blijven. Hij kruipt ’s nachts weliswaar in zijn hok met stro en hooi, maar dat hok staat wel buiten. Vroeger had ik wintervaste cavia’s en daar hoorde je niemand over, maar moderne cavia’s kunnen volgens de handleidingen beslist niet tegen kou. Nou, de onze kan dat als geen ander. Hij blaakt erbij en rent de tuin door, ondanks zijn respectabele leeftijd van zeven jaar.

De eerste kleine vossen zijn gezien en op het zo koude Noordzeestrand wees mijn wandelgezelschap mij op een honingbij. Die zat op het zand maar vloog vastberaden duinwaarts.

(Natuurdagboek Trouw maandag 23 feb. 2015)