Dwergarend, havikarend, bastaardarend; soms wordt een zeldzame arend in Nederland gezien. De soortenjagers onder de vogelaars snellen dan toe. Het moeten wel wilde vogels zijn. Zeldzame arenden kunnen ontsnapt zijn uit een roofvogelshow of valkeniersvolière. Meestal sliert er dan een stuk riem aan een klauw en glinstert er een pootring. Vooral lannervalken en oehoes zijn meesters in het ontsnappen. Achttien ontsnapte oehoes in een jaar… Hoeveel uilen en roofvogels er in gevangenschap leven, weet niemand. Huishonden staan geregistreerd, roofvogels niet.

In Oostenrijk bezochten we een kasteel. Prachtig torende het op een steile rots uit boven de rivier de Salzach. Er was een roofvogelshow. Met gemengde gevoelens zijn we gaan kijken, je moet toch weten waarover je het hebt. Ik had drie of vier soorten grote valken verwacht en oehoes, maar ik kon het zo gek niet verzinnen of het vloog over ons heen. Oehoe inderdaad, en saker-, lanner- en slechtvalk, rode en zwarte wouw, zeearend, schreeuwarend, monniksgier en zelfs een Stellers zeearend, een  grote arend met een gigantische, gele snavel. Die beesten leven aan de kust van Kamtsjatka, wat moet zo’n vogel in een Oostenrijkse show? De dieren maakten geen ontevreden indruk, hipten of vlogen naar de handschoen van hun trainers en zagen er gezond uit. De wouwen mochten na de show geruime tijd vrij rond vliegen, ze verdwenen soms uit het zicht, maar keerden toch weer terug.

Ontsnappen zou een makkie zijn.

De paar honderd toeschouwers waren onder de indruk en kregen misschien door dat roofvogels mooi zijn en het behouden waard. Toch bleef ik me ongemakkelijk voelen. Roofvogels in volières en met kappen om hun kop, ik word er niet blij van.