Kortgeleden sloegen duivenhouders alarm over de roofvogelstand. Zonder kennis van zaken werd het gebruikelijke refrein geroepen dat roofvogels bestreden moeten worden om postduiven te beschermen.

Er is veel onderzoek gedaan naar de relatie tussen (post)duiven en roofvogels en daaruit blijkt zonneklaar dat duiven de ideale prooi zijn voor haviken en slechtvalken. Maar ondanks de grote voorkeur van die roofvogels hebben ze geen invloed op de aantallen (post)duiven. Andersom wel. Slechtvalken broeden vaak in steden en kunnen zich op stadsduiven storten. Maar haviken moeten dankzij het verdwijnen van postduiven naar andere prooien omzien. Postduiven houden is evenzeer op zijn retour als postzegels sparen.

In de laatste Ardea, het blad van de Nederlandse Ornithologische Unie, schrijft roofvogel- en duivenkenner Rob Bijlsma een lezenswaardig artikel over het postduivenvraagstuk. Hoewel ’s lands haviken en slechtvalken jaarlijks zo’n 187 duizend wilde en tamme duiven doden, en 9 procent van ’s lands postduivensterfte in een roofvogelklauw plaatsvindt, is dat van geen invloed op de postduivenhouderij.

Roofvogels vangen de sloomste en traagste duiven, ageert Bijlsma, terwijl de snelle jongens en meisjes ontsnappen. Roofvogels nemen daarmee werk uit handen van de duivenmelkers, die precies hetzelfde doen. Duivenhouders maken hun trage vogels dood, en fokken met de snelste. Duivenhouders en roofvogels doen precies hetzelfde: ze oefenen selectiedruk uit op snelheid, waardoor de postduivengemeenschap sneller wordt.

De 9 procent sterfte die roofvogels teweegbrengen is volgens Bijlsma bescheiden vergeleken bij de jaarlijkse sterfte van 50 procent die toch al optreedt, deels moedwillig veroorzaakt door duivenhouders die hun langzame duiven de nek omdraaien.

Duivenmelkers mogen roofvogels dus wel dankbaar zijn. Volgens Bijlsma is de raceduif gemaakt door mensen én roofvogels.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 22 november ’18)