We wandelen in een prachtig landgoed, net ten zuiden van Limburg, in België dus. In een loofbos op kalkhoudende leemgrond vinden we bijzondere bloemen, waaronder enkele bremrapen. Dat zijn parasitaire planten die de wortels van andere planten aanboren en aftappen. Bleke schubwortels heten ze volgens een kenner op waarneming.nl.

Bleke schubwortels zijn zeldzame planten, die op de Walloonse leemgrond voorkomen. De noordrand van die kalkrijke leemgrond omvat Zuid-Limburg waar de schubwortels soms opduiken. Op de basisschool leerden wij dat de Nederlandse bodem uit zand, klei of veen bestond. Daarnaast was er nog een uitzonderlijk bodemtype in het malle Zuid-Limburg. Dat heette löss of Limburgse klei. Het is leemgrond en komt in Europa veel voor. De korrelgrootte van leem zit tussen die van zand en klei in – ideaal voor holen. Vandaar dat hamsters en dassen ervan houden.

Ook orchideeën houden van de kalkrijke löss, evenals een batterij andere bijzondere planten. Zoals bleke schubwortels. Ze heten bleek, omdat ze bleekroze zijn. Ze beschikken namelijk niet over bladgroen. Daardoor kunnen ze niet aan fotosynthese doen. Ze hebben dus weinig zonlicht nodig en kunnen in de schaduw staan van de bomen waarvan ze voedingssappen stelen. Dat zijn vooral hazelaars en iepen. Ze moeten andermans wortels aftappen, omdat ze zelf geen zonne-energie kunnen vangen om kooldioxide mee in suikers om te zetten. Ze heten schubwortel omdat ze geschubde wortels hebben. De schubben zijn behaard. Waarom die wortels harige schubben hebben, weet ik niet. Ik vind op internet een verklaring dat de planten er insecten mee vangen en verteren. Misschien slaan ze er ook water in op. En waarschijnlijk vergroten ze de zuigkracht. De afgetapte bomen overleven dat beetje sapverlies moeiteloos.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 11 mei 2016)