Op Schiermonnikoog groeit lamsoor. Niet meer zoveel als jaren geleden, de kwelder wordt ouder en lamsoor groeit op jongere kwelders (in Zeeland schorren) die soms door zeewater overstroomd worden. Maar ook weer niet te vaak. Op de foto is te zien hoe de bloemen vooral op de rand van de strook staan, waar de slenk buiten zijn oevers treedt.

Die slenk kronkelt als een glinsterend lint van de Waddenzee de kwelder in en reikt tot op het Noordzeestrand. Bij vloed klotst de Waddenzee richting strand, waarna de zee weer wegebt. Het lamsoor gedijt in zo’n getijdengebied. Het is een plant die vrijwel alleen op de Wadden voorkomt en in de Delta.

Als ik op Schier vrienden lamsoor aanwijs, zeggen ze soms dat je dat kunt eten. Dat is een misverstand. Lamsoor is taai als een vetplant. Het eetbare lamsoor uit Zeeland is een voorbeeld van geslaagde marketing, want door dat gerecht denkt iedereen dat lamsoor eetbaar is. Maar wat de Zeeuwen u als zeegroente in uw maag splitsen, is zeeaster, ook wel zulte genoemd. Het is een aster die op strandvlakten en slikplaten groeit, eveneens in gebieden die wel eens door de zee worden overspoeld. Maar verder is het volstrekt geen lamsoor, zelfs geen verre familie ervan.

In de zomer kan lamsoor de kwelder paars kleuren. Ook kan het, vaak samen met het grijsgroene zeealsem, de kwelder zilver doen schitteren, als de zon er laag overheen strijkt. Dat komt doordat de planten zoutkristallen uit opgezogen zeewater naar buiten werken, die dan onder de bladeren hangen te glinsteren.

Lamsoor verspreidt zich gemakkelijk, doordat stekken kunnen meedrijven naar andere getijdegebieden. Zolang er kwelders, schorren en slenken zijn, zullen ook de lamsoren bloeien.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 29 juli 2014)