Menigeen klaagt over de niet zo warme zomer. Het zou kunnen dat menigeen over een paar jaar nostalgisch zal terugdenken aan de laatste niet zo warme zomer, en over de hitte zal klagen, zoals menigeen dat de vorige zomers ook deed. Maar nu klaagt menigeen over de zomer, waarin af en toe zelfs ‘een klap onweer’ en ‘een spat regen’ voorspeld worden. Meestal blijft het bij wolken, maar zo’n dreigende voorspelling blijft menigeen beter bij.

De fruitvliegjes trekken zich niets aan van spatten en klappen. Ze zitten lekker droog in de keuken. Ik zou ze daar liever niet hebben, en breng mijn fruitschillen en -pitten dagelijks naar de gft-bak buiten. Toch hangen ze bij de fruitschaal rond. En om de bananen nou in de koelkast te bewaren…

Ik heb me er allang bij neergelegd. Dat scheelt ergernis en ergernis is een misbare emotie. Ik kijk soms zelfs bewonderend naar een fruitvlieg. Ze lijken zwart, maar blijken een oranjerode kop te hebben en een gelig met zwart gestreept lijf. Omdat ze zo klein zijn, zijn ze lastig te fotograferen, maar ik doe pogingen.

Klein als ze zijn, kunnen ze verrassend goed tegen alcohol. Doorgans kan een enorm lichaam meer drank verdragen dan een tenger lijf. De meeste insecten zouden van een druppel sterke drank al de pijp uitgaan; alcohol is een conserverings- en ontsmettingsmiddel. Fruitvliegen echter kunnen er beter tegen dan wie ook. Ze komen zelfs op alcoholhoudend druivensap af – wie wijn drinkt, lokt ze met iedere uitademing.

Toch hebben fruitvliegen geen baat bij het giftige alcohol, ze kunnen er alleen beter tegen. Daardoor kunnen ze voedselbronnen aanboren, die andere mijden: wijn dus, maar ook overrijp fruit dat een beetje gist. Dat ze niet doodgaan of zelfs maar dronken worden, danken ze aan het enzym alcoholdehydrogenase. Dat zet alcohol razendsnel om in suiker, uitstekende brandstof om mee aan de hand van een wijndrinker te ontsnappen.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 1 september ’21)