Nestjes van klei

Nog even over Spanje, waar sommige gebieden ontsnappen aan de door Europa gesubsidieerde verwoesting van het landschap. Ook daar nemen de aantallen bloemen, insecten en vogels af, maar niet zo ernstig als in Nederland. Het is er nog gewoon dat er zwaluwen onder de dakgoot nestelen, dat er een koninginnenpage langs fladdert, en dat er een houtbij, metselbij, zandbij of andere bij op een bloem neerstrijkt.
Geliefde en ik overnachten in een pensionkamer aan een galerij. Op de galerij staan een uitgezakte zitbank en een ouderwetse, gietijzeren tuinstoel. Over ons heen snorren vader en moeder boerenzwaluw naar hun van opgedroogde modder gemetselde nest, waaruit dan vijf kwetterende koppies steken.
Dichterbij zoemt er vaak een bij voorbij, die op de gietijzeren stoel landt en naar de zijkant van de zitting schuifelt. Een korte inspectie verraadt dat daar een prachtig nestje zit, een soort miniatuurversie van het zwaluwnest, nog zorgvuldiger afgewerkt. Het is een aan de stoel geplakt holletje van klei, dat me doet denken aan de nesten van urntjeswespen. Maar dit is toch echt geen wesp, dit is een donkere, wollige bij met gele onderbeentjes.
Er zijn zoveel bijen, ik weet er te weinig van en zet een foto op waarneming.nl. Daar denkt een kenner dat het weleens één van de zwarte sachembijen zou kunnen zijn. Maar metselen die zulke nestjes? Nee, misschien heeft ze wel een verlaten wespennestje gekraakt. Leemwespen en langsteelwespen boetseren ook van die fraaie holletjes. Het betreft hier geen bijen of wespen die in enorme zwermen of volken leven, maar van wie één vrouwtje een klein nest met wat eitjes vult.
De volgende dag keert de bij niet terug. Zou ze haar heil elders zoeken, zou haar nestje onder de stoel geen bevoorrading meer hoeven? Of zou ze door één van de vele onvermoeibaar jagende zwaluwen zijn gegrepen? Misschien is ze wel gevoerd aan die zwaluwbekkies boven ons.
(Natuurdagboek Trouw maandag 1 juli 2019)