Door de stad lopend hoor ik een opgewekt gekwetter en gekwebbel van huismussen. Ja hoor, daar zitten ze. Deels in een conifeer, deels in de clematis op een schutting, deels op de dakpannen van het woonhuis met groene tuin. Wat een prettig gekeuvel!

Thuis zie ik op facebook dat Liset Karman van HuismusBescherming Nederland een filmpje heeft geplaatst van nestelende huismussen. Huismussen zijn er altijd vroeg bij; ze horen elk jaar bij de eerste broeders. De relatief hoge temperatuur heeft hun mussenhoofdjes misschien op hol gebracht. Hopelijk gooit een strenge vorstperiode geen roet in het eten.

Mussen kunnen overal nesten maken, maar doen dat het liefst in een hol. Hun definitie van hol is ruimdenkend. Onder dakpannen, in nestkasten, holle bomen, brievenbussen, verstopte regenpijpen… Bij gebrek aan holen zijn een dichte haag, een muur van klimop of zelfs een weelderige graspol ook goed.

Het nest dat ze maken is een rommeltje van strootjes, takjes, veren en haren. Als u uw hond of kat borstelt, kunt u het van de borstel geplukte haar best eens in de tuin aan een twijgje hangen. Grote kans dat een vogel het gebruikt. Uw eigen haar kan ook geschikt zijn, hoewel ik van lange haren een wurgend effect vrees.

Mezen maken veel compactere nestjes, keurig afgewerkt met mos. Mussen maken een los-vaste kluwen. Mussen zijn van de Franse slag en het goede leven. Ze lusten van alles en zijn dankbaar voor een droge voederplaats met zaden en kruimels. Hun kuikens voeren ze liever rupsjes, andere larven en insecten.

Er zijn zoals bekend minder huismussen dan een tijd geleden. Op het platteland is geen korrel meer voor ze te halen en in de tuin stuiten ze ook vaak op tegels en andere doodsheid. Huismusbeschermengel Liset Karman heeft haar erf daarom ingericht als mussenparadijs. En soms kom ik een groene stadstuin tegen, met zo’n tjilpend gezelschap. Leve de huismus!

(Natuurdagboek Trouw donderdag 18 jan. 2018)