Ik heb gras gemaaid! Twee maanden geleden maaide ik de helft van mijn 25 vierkante meter gras. De andere helft bevatte te veel bloemen. Nu heb ik beide helften gemaaid. Op een paar pollen na, met bloeiende grote ratelaar, blauwe knoop, moerasandoorn en ooievaarsbek. De eerder gemaaide helft was zo gepiept. De andere helft vereiste doorzettingsvermogen.

Direct na het maaien heb ik het maaisel opgeharkt. Komt die gft-bak nog eens van pas! Hopelijk zitten er niet veel zaden bij het maaisel. Na het maaien heb ik tijdens wandelingen verzamelde zaadjes van koekoeksbloemen, orchideeën en nog meer ratelaars gestrooid.

Tijdens het maaien heb ik twee dieren herhaaldelijk opgejaagd. Een duttende grasmot verplaatste zich steeds een maailengte en een enorme groene kikker hopte telkens weg. Eerst verstopte hij zich in nog niet gemaaide pollen. Als ik eraan kwam, sprong hij verder. Toen glipte hij ineens langs me heen naar het reeds gemaaide deel. Dat vond ik een slimme keuze. Ik zag hem pas na gedane arbeid weer, aan de rand van de vlonder boven het water. Hij leek te aarzelen of hij de sprong zou wagen. Ik heb geen plons gehoord.

Tijdens het maaien hebben dieren mij ook opgejaagd. Naar schatting twee steekmuggen leken mij een aanwinst te vinden en waren niet van me weg te slaan.

Het grasveldje lag er fris geschoren bij. Ik vond het toch een beetje treurig, zo’n vuilnisbak vol gemaaid groen. Maar dat treurige kan me ook overvallen, als ik bij de kapper krullen haar op de vloer zie liggen. Al dat groeien, helemaal voor niets. Een mens kan zich misschien te veel inleven.

Inmiddels regent het zacht en verheffen zich talloze grashalmen die zich blijkbaar onder het maaiveld hadden weten te drukken. De grasmot doet een dutje, de kikker kwaakt. Voor volgend jaar hoop ik op een bloemenwei.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 16 aug. 2017)