Metgezel wilde dolgraag een bijeneter zien. Ze was er al voor opuit getrokken. Bij haar woonplaats waren bijeneters gezien. Maar zij zag ze niet.

Op vogelkijk-websites stonden de bijeneters vermeld als “overvliegend”. Dat overvliegen gaat snel. Het heeft weinig zin je naar de exact vermelde plek te reppen. Als er “ter plaatse” bijstaat, heb je meer kans het begeerde object te betrappen, en als de vogel bijzonder genoeg is, krijg je er tientallen andere vogelaars gratis bij.

Die vogelsites geven de indruk er alleen zeldzaamheden gezien worden. Dat komt doordat alleen zeldzaamheden gemeld worden. Metgezel kreeg het idee dat er zoveel bijeneters gemeld werden, dat we die wel even moesten kunnen gaan zien.

Ik zei dat ik nog nooit een bijeneter in Nederland had gezien en dat het een veel zeldzamer verschijning was dan zeg een ijsvogel. Die doet het altijd goed als voorbeeld van begerenswaardige soort.

We gingen op pad en zagen van alles, maar geen bijeneter.

Bijeneters zijn kleurrijke vogels die uit Zuid-Europa noordwaarts vliegen. Zoiets wordt altijd klakkeloos aan “de klimaatverandering” geweten, maar het zou ook kunnen dat ze vluchten, omdat in Zuid-Europa het kleinschalige boerenlandschap waar ze leven met Europese subsidie gesteriliseerd wordt. Maar dat ze recentelijk iedere zomer in Nederland opduiken, staat wel vast. De bijeneter schopte het in Trouw zelfs tot Jelles weekdier!

Weken verstreken, we dachten niet meer aan bijeneters, we waren op de noordelijkste plek van Nederland. Daar liepen we over het waterstaatpad langs de stuifdijk. Bij paal 9 hoorde ik een melodieus, tingelig geluid naderen. We keken op en waarachtig, er vloog een bijeneter over. Kleurrijk lijf met puntvleugels, uitstekende staartveren en in zijn snavel een fors insect. Bingo!

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 3 juli 2015)