Een kloek maakt zich breed over haar kuikentjes. Een tweede schuimt met haar kroost het erf af. De kippen schrapen, pikken, mompelen en scharrelen. Saskia Lemmens strooit wat voer. De kippen stuiven eropaf. Ook twee Turkse tortels strijken neer, en onder de kippen door hippen twaalf huismussen. Ernaast landen boerenzwaluwen bij een plas. Ze happen modder, om hun nest in de schuur mee te pleisteren.

Het erf van Saskia en Kees is een ouderwets, rommelig erf. Overal staan stapels gejut drijfhout. Kees Kikkert boert op Texel. Hij teelt geen bollen, gerst of raaigras, Kikkert kweekt natuur. Daarvoor laat hij zeker zoveel als dat hij doet. Hij mest niet, ontwatert nauwelijks en maait alleen in de nazomer.

Mijn voorganger bij Trouw Henk van Halm zette regelmatig bij Kikkert zijn tent op. Henk zag de orchideeën komen. Brede en gevlekte. Die zijn er nu veel. Ze staan als paarse vlaggetjes in het kleurige reukgrasland met citroengele ratelaars, lila pinksterbloemen, gele boterbloemen, rode zuring.

Wij logeren bij Kees en Saskia en worden ’s morgens gewekt door een koekoek die overdreven hard zichzelf roept. Er zingen grasmussen, zwartkopjes, putters en een spotvogel. En natuurlijk koeren die tortels en tjilpen de mussen. Er bedelen ook jonge vogels. Het geluid komt van onder de nok. Daar hangt een nestkast. In de opening zit een torenvalk die ons veel beter ziet dan wij haar.

Als de kippenkuikens groot zijn, verhuist Kikkert ze naar de boet verderop. Die oude Texelse schapenschuur staat in een ruig veldje met fluitekruid. Het domein van vele kippen. Hoeveel het er zijn? Soms laten eilanders er kippen los en zijn er wat meer. Als de havik is geweest, zijn er wat minder.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 25 juni 2015)