“Honden zijn intelligenter dan katten”, schreef ik donderdag. Daar is niet iedereen het mee eens. Terecht is het bezwaar dat wat voor de kat intelligent is, dat voor de hond niet hoeft te zijn. Het zijn immers totaal verschillende dieren?

Katten gaan hun gang, wat hun baasjes er ook van vinden. Honden zijn meer slaafse volgelingen. Daarom zijn onderdanige mensen geschikter als kattenhouder, terwijl het voor hondenbaasjes handiger is bazige trekjes te hebben.

De eigenzinnigheid van een kat en de volgzaamheid van een hond zijn aspecten van hun solitaire respectievelijk sociale leefwijze. Wilde katten sluipen in hun eentje rond, wilde honden in een groep. Katten hoeven niet met de groep rekening te houden, honden wel. Wij mensen zijn groepsdieren en daarom vinden wij vaardigheden, die door het groepsleven gestimuleerd worden, intelligent: oorzaak en gevolg zien, instrumenten gebruiken, andermans communicatie begrijpen.

Katten zijn daar best vaardig in, maar honden nog vaardiger. Sommige honden snappen dat een wijzende vinger een richting aangeeft. Ze kijken of lopen in de aangewezen richting. Katten blijven aan de vinger snuffelen.

Wij dierenliefhebbers houden dieren trouwens niet voor hun, maar voor ons plezier. De eigengereide kat trekt zich wel degelijk wat aan van onze reprimandes, maar raakt er alleen maar door gefrustreerd. Wij pleiten uit dierenliefde nochtans voor een zo natuurlijk mogelijk leven voor huisdieren. In de dierentuin moeten dieren de ruimte krijgen, circusacts vinden we onnatuurlijk, varkens moeten natuurlijk in de modder kunnen wroeten en kippen moeten natuurlijk in de grond kunnen krabben. Onze katten moeten natuurlijk buiten kunnen struinen. Natuurlijk gedrag vinden wij goed voor dieren. Toch dwingen wij onze eigengereide huistijgertjes tot een groeps- en gezinsleven. In wezen is het dierenmishandeling.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 26 april 2016)