Kalende kruinen

Een paar windstoten en menige boom verliest zijn blad. Tot november ging het er met het vallende blad gemoedelijk aan toe. Toen het maandag waaide, zag ik voor het eerst deze herfst gele sneeuw. Dwarrelende iepenblaadjes, subtiel begeleid door helicopterende esdoornwiekjes of bruut doorkruist door plataanblad.
De appelboom verloor zijn laatste blaadjes en appels toen het maandag waaide. De treurwilg laat ondanks de rukwinden nog geen blad los of zelfs zweem van geel zien, hij blijft opgewekt in blad staan.
De ene boomsoort verliest zijn herfstblad eerder dan de andere. Ook binnen een soort verschillen bomen. Sommige berken zijn nog groen, andere al kaal. De meeste zijn halverwege: geel.
Ik vroeg een vriend of hij kon verklaren dat de esdoorns en lindebomen in de straat van boven naar onder, van buiten naar binnen vergeelden en kaal werden. Hij veronderstelde dat de hoogste bladeren de langste sapstroom vereisten en het eerst afgesneden werden. En hoge bladeren vangen veel wind, zei ik. Hij knikte.
Toen vroeg ik hem of hij kon verklaren dat de populieren en abelen in de straat van onder naar boven, van binnen naar buiten vergeelden en kaal werden. Sommige wisten hun allerhoogste blaadjes tot na de storm van maandag vast te houden. Vriend wist het ook niet.
Essen kunnen niet kiezen. Ik zag elzen met alleen nog plukjes bladeren op hun kruin. Ik zag ook essen met kale toppen en uiteinden maar met bladeren rond de stam. De kers in mijn tuin maakt het niets uit, overal laat hij zijn blaadjes even snel vallen.
Weet u waarom de ene boom van boven naar beneden kaal wordt, en de andere andersom? Laat het me weten via www.dijksterhuis.net.
(Natuurdagboek Trouw donderdag 6 nov. 2014)