Huisje op de hei

Huisje op de hei

Huuske Ruinen. Foto Koos Dijksterhuis
Huuske Ruinen. Foto Koos Dijksterhuis

In de bosrand aan het Dwingelderveld ligt een oud keuterboerderijtje. Het heeft een ronde pelgrim-gaskachel waarop je eieren kunt bakken om butagas voor het gasstel te sparen. Jaren geleden overleed de laatste bewoner, een oude weduwe. Natuurmonumenten had het kunnen slopen, zoals toen gebeurde met boerderijtjes in de natuur die eindelijk leeg kwamen te staan. Maar Reinier de Leeuw van Natuurmonumenten-Noord heeft dat voorkomen. Het huisje werd gespaard. Is het huisje al knus, het uitzicht op de hei is helemaal om te watertanden. Op het wandelpad langs het huis wordt door voorbijgangers vast heel wat afgedroomd over een kluizenaarsbestaan.

Tegenwoordig worden zulke huisjes middenin de natuur niet meer gesloopt. De terreinbeheerders kijken wel uit. Die huisjes zijn goud waard. Ze worden opgeknapt en verhuurd aan vakantiegangers. Dat betekent drukte, lawaai en auto’s, dingen waartegen de natuur ooit beschermd werd.

Maar dit huisje is niet gerenoveerd, het is in beheer gegeven aan leegstaande-panden-beheerder Carex, wiens eigenaar Lenze Hofstee gek is op afgelegen stulpjes in de natuur. Hofstee leent ze tegen kostprijs uit aan “natuuronderzoekers en natuurkunstenaars”, zei hij, toen hij me het huisje liet zien. Kennelijk vindt hij me onderzoekend en kunstzinnig genoeg, want ik mag in het huisje onderduiken. Dus nu zit ik daar op de hei, om in alle rust natuurdagboeken te schrijven en te werken aan een boek over spreeuwen.

Niet dat hier spreeuwen zijn. De spreeuwen zijn vertrokken uit de natuur, spreeuwen hebben bemest grasland nodig, waaruit ze emelten peuren, de larven van langpootmuggen. Wel klopt er een specht aan en verraden keutels de aanwezigheid van bosmuizen in de keuken. Er gakken rietganzen over en soms klinkt de prachtige loftrompet van kraanvogels.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 2 jan. 2015)

DELEN
Reacties zijn gesloten.