Haviken lusten alles
In de jaren ’70 waren haviken zeldzaam. Maar ze krabbelden uit het diepe dal van DDT en jacht en heroverden de Nederlandse bossen. Ik weet nog goed dat ik toen ik veertien was mijn eerste havik zag. Dat gebeurde in landgoed Den Treek bij Amersfoort, waar voor het eerst sinds vele jaren haviken broedden. Later ontdekte ik een nest, hoog in een spar.
Haviken beleefden een glorietijd. In elk bos dat door de roofvogels heroverd werd, kregen gaaien, eksters, eekhoorns en uilen het zwaar. Eenden, konijnen, hazen, buizerds, wespendieven, boomvalken, spechten, kraaien; je kunt het zo gek niet bedenken, of haviken eten het. Maar duiven zijn hun lievelingskost. Toen de duiven uit de bossen verdwenen, omdat er geen graankorrels meer op akkertjes achterbleven, kregen de haviken het op hun beurt moeilijk. En als er geen duiven zijn, pakken haviken wat er wel voorhanden is. Kippen desnoods, of uitgezette korhoenders. Of de duiven van een duivenmelker. Haviken weten verrassend gauw op welke tijden de melker zijn duiven uitlaat.
De havik op de foto is net geland op het nest. Een bewegingsmelder zette een camera in werking: ‘klik’. Volgens roofvogelonderzoeker Rob Bijlsma, die me de foto stuurde, zijn de twee kuikens aan de grijze kant voor havikjes. Dankzij dat grijze dons valt de witte vlek op, op het achterhoofd van het ene kuiken. Zo’n vlek is typerend voor jonge buizerds. Jonge buizerds kunnen wit zijn of grijs, maar dan wel grijs met een witte nekvlek. Bijlsma wist natuurlijk al dat het een buizerdnest was, hij had de camera er zelf bij gehangen.
De jonge buizerds zijn opgegeten door de havik. Haviken eten wat de pot schaft.
(Natuurdagboek Trouw 19 sept. 2013)
2 gedachten over “Haviken lusten alles”
alle roofvogels zo snel mogelijk bejagen ,net als zo,n 30jaar geleden. is goed voor de mussen spreeuwen weidevogels ontheffing voor vegetarische exemplaren mogelijk maken.
Prachtig relaas Koos.
Dat ze wat lusten was me al lang duidelijk.
Niet kieskeurig en niet geliefd bij veel mensen.
Soms een te verwachten menselijk karaktertrekje als zo’n snelle grijper achter het huis
dwars door laurier of struiken achter het roodborstje of winterkoninkje aan jaagt. Die net zo mooi in de winterkou op een voederplank zat te snoepen. En als hij een keer de trek achter het huis heeft ben je de hele winter verzekerd van zijn bezoek. Het gedrag van de vogels past zich dan ook onmiddellijk aan.
Mooie vogel en gelukkig weer wat in opmars.
Reacties zijn gesloten.