Zou Simson tegenwoordig nog zoveel kracht uit zijn haren hebben geput? Lichaamsbeharing is uit, een man met borsthaar is ouderwets. De kale kop was al stoer en mannelijk, en Pim Fortuyn maakte hem populairder dan ooit. Kalende mannen kunnen hun schedel beter niet meer verstoppen onder slierten resterend haar, ze kunnen beter alles wegmaaien.

Ik werd een keer door een ranzig tv-programma gebeld. Of ik als natuurfiguur in een uitzending over lichaamsbeharing oppositie wilde voeren tegen kinky haarlozen. Ik moest pleiten voor oksel- en schaamhaar. Ik wilde niet. Het voortbestaan van de schaamluis kan ervan afhangen, maar verder maakt het me geen moer uit wie z’n haar waar dan ook knipt, scheert, harst, afbrandt of uitrukt.

Ondanks de kaalmode wordt haar op het mannenhoofd nog steeds gewaardeerd. De vermeende stoerheid van kale koppen is waarschijnlijk te danken aan hun camouflerende werking. Je ziet aan een kale niet dat hij zijn wilde haren verliest en dus zijn jeugd. Mannen verliezen immers hun hoofdhaar, terwijl ze de rest van hun lichaam onder een haardos zien verdwijnen. Als ik iemand over intelligent design hoor, moet ik alltijd denken aan de middelbare man, die overal haar krijgt behalve waar hij het wil.

Zelfs gepermanent en geblondeerd haar op een babyface staat mannelijke populariteit niet in de weg. Ook zulk haar verbloemt de teloorgang van de jeugd. Lange, wilde haren zijn stoer. Zoals gespierde gorillamannen een zilvergrijze rug hebben, hebben mensenhelden lang haar. Kevin Costner, Mel Gibson. Wildebrassen met een goed hart, ruim genoeg voor een wulpse tegenspeelster. Delila. Wilde haren zijn woest aantrekkelijk. Simson zou het in deze tijd uitstekend doen.