Over de Oostvaardersplassen heb ik veel geschreven. In onder meer twee boeken heb ik er een hoofdstuk aan gewijd. Uit vrees mezelf te herhalen hield ik me nu afzijdig van het nietes-welles-gebazel. Zelf vind ik welles noch nietes, maar de verwoesting van voorheen één van Europa’s mooiste natuurgebieden gaat mij zeer aan het hart. Dus zal ik er toch nog maar een keer over schrijven…

De dichtheid aan grote grazers in de Oostvaardersplassen evenaart die in de intensieve landbouw. De uitgezette koeien, paarden en herten eten alles op wat er groeit en vertrappen de rest. Het resultaat is een doodse woestenij van overbegraasd grasland.

Zonder wetenschappelijke onderbouwing hebben de beheerders die doodse woestenij jarenlang een succesvol voorbeeld van wildernis genoemd, en overal wordt die mythe voort geëchood. Als de beheerder nu zou toegeven dat het project jammerlijk is mislukt, betekent dat gezichtsverlies en erkenning dat men liever ten hele dwaalde dan ten halve keerde. Toch wordt dat zo langzamerhand onvermijdelijk, nu de killing fields tot een volksopstand leiden. Maar ook de volkswoede mist ieder wetenschappelijk inzicht.

Bijna niemand ontstak in woede toen de gefokte grote grazers de reeën, hazen, konijnen, woelmuizen, ringslangen, vlinders, bijen en broedvogels met hun graaslust uit het gebied verdreven. Geen dierenvriend treurt om bijen, muizen, konijnen of reeën.

Zelfs de uitgehongerde Heck-runderen weten de dierenvrienden niet te mobiliseren. Daarvan zijn er nog maar een stuk of honderd. Ze leggen het af tegen de vraatzucht van de edelherten. En herten, zowel edelherten als die andere soort in de duinen, mogen van dierenvrienden niet doodgaan. Paarden mogen ook niet doodgaan. Komt het doordat herten en paarden edele dieren zijn? Nee, want zeehonden mogen ook niet doodgaan. Ligt het dan aan hun aaibaarheid? Nee, want konijnen zijn ook aaibaar en mogen onbekommerd uitsterven. Ik kan maar één voorwaarde bedenken waaraan herten, paarden en zeehonden voldoen en de rest niet: het zijn grote dieren die met een verkleinwoord worden aangeduid: hertjes, paardjes en zeehondjes.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 20 maart 2018)