Op Schiermonnikoog zijn veel bijzondere bloemen te vinden. Op één plek staat een enorme plant met forse, gele bloemen die op paardenbloemen lijken. Hij staat op de fietsenstalplek bij de duinovergang naar het Badstrand. Het is een Griekse alant.

Hoe zou daar een Griekse alant verzeild raken? Misschien heeft iemand er zaad laten waaien. Hij staat er al een paar jaar en heeft het reeds geschopt tot de verspreidingsatlas van Floron.

Griekse alanten zijn verwilderde tuinbloemen uit Zuidoost-Europa. Er bestaan ook Engelse alanten, en op Schier heeft drie, vier jaar geleden, ongeveer gelijk met die Griekse, de zeldzame zeealant voet aan de grond gekregen. Maar zo afgelegen en onherbergzaam als de groeiplaats van de zeealant is (ik kwam hem tegen tijdens de tocht die in mijn Handboek voor Natuurwandelingen beschreven staat), zo druk en platgetreden is de plaats van de Griekse alant.

Die plant bloeit in juli en augustus – het toeristische hoogseizoen. En ook al is Schiermonnikoog een Nationaal Park en is de natuur er op alle manieren beschermd, de recreant krijgt voorrang en daarom wordt die plek om de haverklap gemaaid. Weliswaar groeit die alant tussen tegen een paaltje aan, maar dat zou de grasmaaier er niet van weerhouden hem om te leggen.

Juist toen die maaimachine eraan kwam, waren Wim Penning en zijn vrouw Stella ter plaatse. Deze ex-biologieleraar is een van de grootste plantenkenners van het land en draagt de Griekse vreemdeling een warm hart toe. Stella van Acker houdt ook van planten, maar vooral van de hele natuur, in het bijzonder de zee, die zij vaak schildert. Samen wisten de natuurliefhebbers de maaier om de plant heen te leiden. Maar wat als we hier de volgende keer niet zijn, vroegen zij zich af. Zij plaatsten een fietswrak voor de plant en zetten hem op slot.

Sindsdien staat de alant tussen het strandvertier te bloeien, beschermd door een oude fiets.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 3 september ’19)