In het natuurdagboek meldde ik dat ik bruine en oranje zandoogjes op Schiermonnikoog had gezien.

Zandoogjes fladderen rond en als ze eindelijk plaatsnemen, vouwen ze hun vleugels boven hun lijf tegen elkaar. Ze laten dan de onderkant van hun vleugels zien. Van boven zien beide zandoogjes er anders uit, maar van onder lijken ze sterk op elkaar. Het meest opvallende verschil is hun vleugel-oog. Beide soorten hebben een zwart oog in het oranje vleugelvlak op de onderkant van de voorvleugel. In dat zwarte rondje heeft het bruine zandoogje één witte stip, en het oranje zandoogje twee.

Zo had ik het ooit geleerd en zo zat het in mijn hoofd. Het zandoogje in kwestie (zie foto) had twee witte stipjes en was dus een oranje zandoogje.

Op dat natuurdagboek werd alert gereageerd door de gepensioneerde eilander koddebeier Kees van der Wal, die mij subtiel meedeelde dat ik een heel bijzondere waarneming had gedaan, want dat hij op Schier veel bruine, maar nog nooit een oranje zandoogje had gezien. Nog nooit! Ook waarnemingen door anderen waren hem niet bekend. Ik zou dus het eerste oranje zandoogje hebben gezien.

Het zweet brak me uit. Kees schreef een boekje over de vlinders van Schier en weet waar hij het over heeft. Ik mailde hem de foto en volgens hem was het een bruin zandoogje met twee witte stippen. Op de site van de Vlinderstichting las ik dat bruine zandoogjes soms twee witte stippen hebben. Op de verspreidingskaart was Schier blanco. Sapperdejosia, ik had me vergist!

Voor de zekerheid zette ik de foto op waarneming.nl, waar iemand meteen stellig zei dat het een oranje zandoogje was, want twee witte stippen. Anderen echter wisten beter. Bruine zandoogjes hebben soms twee witte stippen, en dan is de onderste meestal kleiner.

Ook de golvende lijn op de vleugel tussen donker- en lichtgrijsbruin wijst erop: geen nieuwe soort voor Schier, het is een bruin zandoogje.

(Natuurdagboek Trouw maandag 13 aug. 18)