Bij laagwater blijven op het Schiermonnikoger strand ondiepe binnenzeeën achter, waar heremietkreeftjes met hun slakkenhuizen rondsjouwen. Heremietkreeften hebben geen schaal, en steken hun kwetsbare achterlijf in een leegstaand slakkenhuis.

Het zijn kleine heremietkreeften. Die zijn kleiner dan gewone heremietkreeften, en leven dichter bij de kust in ondieper water. Bovendien zijn ze linkshandig in plaats van rechts-, zoals de gewone heremietkreeft. Kleine heremietkreeften hebben zich in de jaren tachtig vanuit het zuiden langs onze kust gevestigd, waarschijnlijk dankzij het opwarmende zeewater. Daarna werden lege slakkenhuisjes op het strand schaarser. Deze zomer vinden we weer meer lege slakkenhuisjes: alikruiken, glanzige tepelhoorns en penhorens, en zelfs meerdere trapgeveltjes. Al die huisjes zien we ook veel met een kreeftje erin.

Trapgeveltjes maken prachtige slakkenhuisjes. Ze leven een paar honderd meter van het strand op de zeebodem. Als ze doodgaan, zijn hun huisjes populair onder heremietkreeftjes, die de huisjes meeslepen naar de kust. Ze spoelen soms aan, nadat de inwonende kreeftjes het loodje leggen.

Op de onderste foto is een heremietkreeftenkerkhof te zien in ondiep water. Misschien zijn ze wel gestorven van uitputting na krachtmetingen en paringen. In de zomer zijn de kreeftjes aan het hannesen met elkaar. Ze grijpen elkaar vast – zouden ze andermans huisje begeren? Als we een afgezonderde heremietkreeft een leeg slakkenhuis presenteren, wipt hij of zij z’n achterlijf erin, test de nieuwe huisvesting even en wipt dan weer terug in de oude behuizing.

Ze grijpen elkaar vooral vast om te flirten en partners te kiezen. Dat voorspel duurt eindeloos, terwijl de paring in een wip gepiept is. Even halen de vrijers hun lijf uit de schelp en hopla, klaar, gauw weer in de schulp. Het vrouwtje bewaart haar eitjes veilig in het huisje.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 10 aug. 2018)