Als tegenwicht voor de dier-onterende intensieve veehouderij en het verwoesten van het leefgebied van wilde dieren is het goed het voor dieren op te nemen. Maar om nou met dieren te dwepen…

In deze krant betwistte filosoof Eva Meijer woensdag de dominantie van mensen over dieren. Daarmee stelt ze dieren gelijk aan mensen. Die stelling is gewaagd. Een mens is weliswaar ook maar een dier, maar dat wil niet zegen dat de mens gelijk is aan zeg een bladluis, gans of hond.

Als Meijer over dierenrechten begint als equivalent van mensenrechten, vermoed ik dat zij dieren zelfs hoger acht dan mensen. En jawel: in haar betoog dat mensen niet de kroon der schepping zijn, beweert ze dat dieren “in de regel niet genadeloos tegenover andere soorten zijn”, zoals wij mensen. Mensen zijn volgens haar dus niet gelijk aan dieren. De mensen zijn de slechteriken, de dieren zijn goed. “Veel dieren zijn vegetariër”, beweert Meijer zelfs. Ze denkt dat alleen roofdieren andere dieren doden en wel alleen wat ze nodig hebben voor hun eigen voortbestaan.

Filosoof Meijer mag zich uiteraard bemoeien met biologie en met Darwin schermen. Maar ze zou zich eerst eens in (roof)dieren kunnen verdiepen. Spitsmuizen, koolmezen, roodborstjes, meeuwen, garnalen, krabben, goudvissen, libellen, hagedissen, kikkers, reigers zijn geen roofdieren, maar doden en eten nochtans andere dieren. Zelfs zaadeters als woelmuizen en huismussen eten wel eens een insect. Er zijn herbivore uitzonderingen: paarden bijvoorbeeld. Wel kan een hengst andermans veulens doodtrappen. Roofdieren moorden rustig hele kolonies prooidieren uit, veel meer dan nodig. Massamoord en zelfs kannibalisme zijn niet ongewoon onder dieren. Dieren zijn soms net mensen. Maar gelijk zijn mensen en dieren pas als dieren over mensenrechten beginnen.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 29 mei 2015)