De meest door lezers ingezonden waarneming betreft een sneeuwwitte reiger. Een reiger die associaties oproept met exotische vakanties. Het is inderdaad verbazingwekkend hoeveel grote zilverreigers ons land bevolken. Ik kan geen wandeling, fioetstocht, autorit of treinreis maken, of ik zie grote zilverreigers. In de Zeeuwse delta en op Schiermonnikoog huizen vooral kleine zilverreigers, maar in de rest van het land zijn de grote alomtegenwoordig.

In 1979 fietste ik op mijn roestige jongensfiets 120 kilometer om een grote zilverreiger te zien bij de Knardijk, de dijk tussen Oost- en Zuid-Flevoland. De Oostvaardersplassen waren toen een vogelgebied van internationale allure, niemand had nog bedacht uitgerekend daar een intensieve veehouderij te beginnen. Ik fietste er vanuit Amersfoort elke maand een keer omheen. Vogels kijken. Blauwborstjes, baardmannetjes, grote karekieten, porseleinhoenders, roerdompen, ruigpootbuizerds, grauwe kiekendieven en reuzensterns en nog veel meer bijzonderheden zag ik daar voor het eerst. Beide soorten zilverreigers, grote en kleine, doken er tegelijkertijd op, heel apart.

Grote zilverreigers broedden destijds niet dichterbij dan bij de Neusiedlersee op de Oostenrijk-Hongaarse grens. Ze overwinterden tot in Noordwest-Frankrijk en hebben denk ik daarvandaan ons land bereikt. Er zijn in Nederlands nog altijd veel meer wintergasten dan broedende zilverreigers.

Kieskeurig zijn ze beslist niet. Van de week zag ik uit de trein van Amsterdam naar Groningen 23 grote zilverreigers. Ze stonden in sloten, op akkers en weilanden, de meeste bij het Naardermeer en de Oostvaardersplassen. Grote zilverreigers horen bij de weinige vogelsoorten die samengaan met grote grazers. Ze eten prooien die de grazers opjagen. Ze lusten bijna alles: kikkers, ratten, vissen, kleine vogels en op akkers rennen ze achter veldmuizen aan.

(Natuurdagboek Trouw 16 okt. 2013)