Vogelvriendin Saskia serveert thee in haar tuin. We nemen plaats aan de tuintafel, waarop een ensemble staat van vleesetende plantjes.

Er zijn bekerplantjes met van die tot hoge kelken gegroeide bladeren. Deze bekerplanten vangen insecten in hun kelken, die gevuld zijn met een smerig goedje waarin insecten verdrinken en verteren. De planten nemen de voedingsstoffen op, zodat ze op armzalige bodems kunnen leven.

Dat geldt ook voor de venusvliegenval (ook wel –vanger genoemd), een uit Amerika afkomstig plantje met ronde bladeren, die zich twee aan twee sluiten om een insect dat tussen beide blaadjes belandt. De venusvliegenval heeft op elk blad drie haartjes. Die zorgen er, als ze twee keer zijn aangeraakt, voor dat de blaadjes dichtklappen. Een sensationeel gezicht! Aan de bladranden steken een soort tralies uit, zodat een insect dat niet bekneld wordt toch gevangen raakt, als in een kooi.

We kijken naar het slagveld op tafel. Diverse plantjes hebben dichtgeklapte bladeren waaruit insectenpoten steken. Eén heeft nog maar net een hooiwagen te grazen genomen. De hooiwagen zit met het bolronde lijfje vast en spartelt met acht poten. De plant ziet eruit als een dichtgeknepen mond met een dikke kauwgombal tussen de lippen. Terwijl we de doodsstrijd gadeslaan, vertelt Saskia dat haar kinderen pissebedden onder de tegels vangen om aan de plantjes te voeren, maar dat ze nooit hooiwagens of spinnen offeren.

Het ziet er ook akelig uit. Algauw prutst Saskia het blaadje open en redt ze de hooiwagen. Die hobbelt in goede staat weg. Het gespartel zowel als de reddingsoperatie zijn te zien op korte filmpjes op www.dijksterhuis.net. [ redding van een hooiwagen uit venusvliegenval ] en [ https://dijksterhuis.net/uncategorized/hooiwagenredding/ ] Het opofferen van een pissebed is ook gefilmd, maar staat niet op die site.

(Natuurdagboek dinsdag 15 sept. 2015)