Voor zijn biologiestudie in Leiden bracht Auke-Florian Hiemstra de plaatselijke meerkoeten in kaart. Hij kanode door de grachten en verzamelde na de zomer de verlaten koetennesten, door ze met een peddel uit het water te tillen. Alle nesten bleken in meer of mindere mate uit plastic en ander afval te bestaan. ‘Ook in de singels, waar genoeg waterplanten groeien, hadden ze plastic in al hun nesten verwerkt’, vertelt hij.

Op oude platen bestaan meerkoetennesten uit planten, vooral rietstengels. Inmiddels zijn veel sloten gedempt en worden rietkragen gemaaid. Het plasticgebruik nam juist toe. Door de koetennesten te verwijderen, ruimt Hiemstra een boel rotzooi op. ‘In een nest zitten soms honderden stukjes plastic’, zegt hij.

De bioloog is nu bezig met vervolgonderzoek waarop hij wil promoveren. Hij vraagt iedereen te hulp. Wie een meerkoetennest fotografeert en uploadt op www.meerkoetennest.nl, krijgt meteen wat vragen over het nest, de aanwezigheid van plastic, de omgeving, het aantal eieren. Dat betrekt mensen bij natuuronderzoek, en kan bruikbare informatie opleveren.

‘Er zijn al veel nesten gemeld, maar we kunnen er meer gebruiken, en het broedseizoen duurt nog de hele zomer’, zegt Hiemstra. ‘De meldingen geven een indruk van het plasticgebruik door meerkoeten. Als ze ook in rijkelijk begroeide wateren plastic gebruiken, dan doen ze dat kennelijk niet bij gebrek aan beter materiaal. Dan vinden ze dat plastic blijkbaar aantrekkelijk.’

Maar waarom? Wat heeft plastic wat waterplanten niet hebben? Het is sterk spul en het drijft, maar dat geldt ook voor veel waterplanten. ‘Misschien is het dankzij plastic iets warmer in het nest’, suggereert de onderzoeker, ‘of zitten er minder parasieten in. Dat zou iets zijn om verder te onderzoeken. Ook ben ik benieuwd of het plastic invloed heeft op het broedsucces en de overlevingskans van de kuikens. Ik vraag daarom of mensen ook de kuikens willen tellen.’

(Natuurdagboek Trouw woensdag 19 mei ’21)