Op vakantie in Bretagne redde Gerco van Beek een gewonde Jan van Gent. Een Jan van Gent is een enorme zeevogel met een twaalf centimeter lange torpedo-snavel. In het Frans heet zo’n vogel Fou de Bassan, wat iets betekent als laaghartige gek. Oppassen dus, maar de Jan van Gent de Bassan liet zich zonder protest helpen. “Hij kon ook niet bewegen”, zegt Gerco.
“Ik klauterde over de rotsen en zag een grote vogel liggen”, vertelt de vakantieganger. “Ik dacht dat hij dood was. Maar hij bewoog even. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het een Jan van Gent was. Hij zat verstrikt in visdraad en haken. Eén om ziin snavel, één om zijn poot en één in zijn romp. Alles bijeen gebonden door dat nare nylon visdraad.”
Met hulp van zijn vriendin Rita Hogerhuis wist Gerco de vogel te bevrijden van de vishaken en met een tang knipte hij de meeste lijnen weg. “Als een heuse dierenarts voerden we een mooie operatie uit! De vogel werd helemaal rustig toen hij van die troep bevrijd was. Alleen toen ik opstond om met hem naar de auto te lopen, hapte hij naar me. Tsjak, een bloedende snee in mijn wang.”
De jaap van Jan van Gent. De snavelhouw had Gerco een oog kunnen kosten.
“Het gaf me niks”, zegt hij. “Ik had zo met dat dier te doen. Sommige nylon visdraden hadden zich in het lijf gesneden en kreeg ik er niet uit.”
Ze reden met Jan naar een véterinair, vijftien kilometer verderop, die tinctuur en antibiotica gaf. “Jan zou het wel redden, zei de dierenarts. Toen hebben we onze Fou de Bassan vrijgelaten aan de Bretonse rotskust.”
(Natuurdagboek Trouw vrijdag 5 sept. 2014)
