Terschellinger Tjeerd Siderius mailde me over een dance-festival dat in de eilander natuur gepland is. Het betreft Eilân, een lang weekend van 15 tot 18 september, met vele bands en discjockeys op drie podia, bij het duinmeertje van Hee op Terschelling.

Drie jaar geleden zou het voor het eerst plaatsvinden maar werd het wegens het ontbreken van vergunningen door de rechter verboden. Dit jaar wil de organisatie los gaan.

Ik ving destijds een gesprek op tussen studenten. Een van hen was op Terschelling geweest en vertelde op snoevende toon over een avontuur. Hij had zich begeven naar een geheime plek en zich daar, in the middle of nowhere, bij een clandestien feestende menigte gevoegd. Zou dat een protestfeestje zijn geweest, nadat Eilân verboden was?

Hoe minder natuur we hebben, des te meer feestjes we erin willen bouwen. Op Eilân worden zesduizend feestvierders verwacht. Op de website staat dat drie van de vier vergunningen binnen zijn, inclusief een ‘Ontheffing stiltegebied’. Hopelijk dansen ze op via oortjes toegediende klanken, opdat de decibellen de duinen niet in zee blazen. Je zult er net een weekend op de camping staan om van de nazomerse rust te genieten. Of om vogels te kijken – het weekend valt midden in de trektijd.

Het eilandbestuur juicht de vele bezoekers vast toe: die geven geld uit! Maar uit marketingonderzoek blijkt dat 85 procent van de eilandgangers komt voor rust, ruimte, natuur en landschap. Misschien worden die wel verjaagd door de dance-beats.

Het is te hopen dat de oevers van het meertje niet vertrapt, dat de plastic bekers, blikjes, verpakkingen, tissues en lachgas-capsules opgeruimd worden. De ontlasting en de urine vergaan wel weer en het braaksel – misschien hebben de meeuwen er wat aan!

Tjeerd  hoopt dat gemeente, provincie en Staatsbosbeheer er alsnog een stokje voor steken, en dat Eilân geen Evenementenvergunning krijgt.

(Natuurdagboek Trouw maandag 14 februari ’22)