In mijn tuin staan tientallen champignons in een kring, ze staan op de plek waar ze een maand geleden ook al stonden. Maar nu groeien ze minder snel en staan ze in een halve cirkel. Ze staan vooral onder de bosjes, ze smaken en ruiken naar champignons.

Ze komen tussen afgevallen bladeren en graspollen te voorschijn als kleine knotsjes en worden met de dag groter. Ze laten sporen vallen op de hoeden eronder, die hoeden worden met de dag wijder, breder en bruiner. Slakken eten ervan.

Zouden het anijschampignons zijn? De karbolchampignon lijkt er ook op. Die ruikt en smaakt naar karbol. Karbol is niet iets wat ik regelmatig ruik, laat staan eet. Ik denk niet dat ik het ooit heb geproefd en vraag me af of ik het ooit heb geroken. Zou het ruiken naar carbolineum?

Er zijn veel soorten champignons. Op waarneming.nl krijg ik de suggestie dat het sneeuwwitte anijschampignons zijn. Die komen niet zo veel voor en ik zou het leuk vinden als die in mijn tuin blijken te staan. Voor zekerheid is het nodig de sporen door een microscoop te bekijken, die zien er van elke soort anders uit.

Ik leg de kwestie voor aan paddestoelenvriend Kor Raangs, die langskomt en gehurkt door de bosjes langs de paddestoelenkring schuifelt. Hij laat me zien dat verse hoeden bij beschadiging vrij snel geel verkleuren. De stelen wortelen niet taps toelopend, zijn ruim een centimeter in doorsnee en onderaan iets verdikt. Kor snijdt een steeltje door en laat mij snuffelen. Ik bespeur een zweempje anijs..

Kor treft vaker gewone anijschampignons aan in bosjes in woonwijken en durft te wedden dat ook mijn tuin die soort huisvest. Voor de zekerheid neemt hij een exemplaar mee. Onder de microscoop blijkt uit de vorm en omvang van de sporen dat het gewone anijschampignons zijn.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 3 okt. 2017)