Op Schiermonnikoog bezoek ik een paar bloemrijke duinvalleien. De valleien zijn zelfs na maandenlange droogte nog vochtig, dankzij het kwelwater dat er aan de oppervlakte komt. Er bloeien dan ook veel bloemen; het zijn oases in een verdorde omgeving waar zelfs brandjes uitbraken.

De orchideeën, kartelbladen en Spaande ruiters zijn uitgebloeid, maar nu bloeien parnassia en stijve ogentroost. Verder bloeien rolklaver, watermunt, dophei en vooral kattenstaart. Kattenstaarten zijn purperen schoonheden, die in de voedselarme duinen laag blijven. Ze houden van vocht en kleuren de valleien paars zoals de orchideeën dat twee maanden eerder deden.

Over de bloemen is het een komen en gaan van vlinders. Icarusblauwtjes zijn de talrijkste. Soms spreiden de mannetjes hun hemelsblauwe vleugels. De vrouwtjes zijn lang zo blauw niet, al zie ik er één die toch behoorlijk kleurt. Twee keer tref ik een parend paartje aan.

Vier soorten zandoogjes zie ik, waarvan de oranje zandoogjes in de meerderheid zijn. De heivlinders hebben ook een vleugel-oog. Ik zie er twee die meer oog voor elkaar hebben dan voor mij. Toch zijn ze lastig in het vizier te krijgen, want ze zijn schuw en worden onzichtbaar zodra ze tussen de planten wegduiken.

Enkele koolwitjes, een kleine vos en een kleine vuurvlinder passeren de revue, en twee Sint-Jansvlinders vertonen zich: zwart met rode stippen.

Al die soorten blijken gek te zijn op kattenstaart, dat kennelijk uitstekende nectarbloemen heeft. Op de foto zit het vrouwtje van Icarus, dat voor een vrouwtje behoorlijk blauw ziet. Met die donkere aders en haar oranje-met-zwart stippen is ze een bonte verschijning.

Icarusblauwtjes zijn één van onze talrijkere vlinders, maar alleen op plekken waar bloemen zijn. Rolklaver is de lievelingsplant van hun rupsen, maar als nectarproducent voldoen allerlei bloemen. Het bont-en-blauwe vrouwtje op de foto bezoekt een kattenstaart.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 2 aug. 2018)