We wandelen door het Middenduin bij Overveen. Spreeuwen en lijsters trekken over. Op warme zuidhellingen en in duinpannetjes verdringen vlinders en zweefvliegen zich bij de laatste bloemen. Er bloeien nog allerlei bloemen, maar het seizoen loopt duidelijk ten einde. Het is dan ook herfst, al reiken de parnassia’s met hun bloemen naar een zon die schijnt alsof het zomer is.

Langs het weggetje naar Middenduin, tussen het spoor en een rijtje woningen met voortuinen, hoorden we vijf maanden geleden een nachtegaal zingen in het struikgewas. Ik dacht toen: een nachtegaal in je tuin, zouden de bewoners dat wel weten?

De nachtegalen zijn allang uitgezongen en op weg naar het zuiden. Maar nu klinkt er een ander vogelgeluid vanuit hetzelfde struikgewas. Geen zang, maar een roep. De schelle “dzewiet” van een bladkoninkje!

Eind april een nachtegaal in je tuin en eind september een bladkoning! Bij ons huisje op Schiermonnikoog heb ik ook beide soorten wel in de tuin gehoord. Ze worden allebei relatief veel in de duinen waargenomen.

Bladkoninkjes zijn één van de kleinste vogels van Europa. Ze zien eruit als goudhaantjes met duidelijke oogstrepen maar zonder de oranjegele kruin. Laurens Steijn die met zijn vogelreisbureau BirdingBreaks.nl van IJsland naar Nederland voer, zag er zaterdag één bij Aberdeen boven zee vliegen.

Net als de nachtegalen zijn ze onderweg naar hun winterverblijven. Ze broeden in de taiga, de wouden van Noordoost-Rusland en Siberië. De winters brengen ze door in Zuidoost-Azië. Maar er dwalen er iedere herfst wel een stel af naar Nederland. Dit jaar zijn dat er verrassend veel. Op Vlieland zijn er al twaalf geringd op de vinkenbaan. En overal uit de duinen komen meldingen. Waaronder de onze bij Middenduin.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 1 okt. 2015)