Het strand van Schiermonnikoog staat te boek als breed, leeg en schoon. Breed is het zeker. Maar schoon is het alleen omdat de rest nog viezer is.

Hoe leeg ook, na iedere stranddag liggen er op het badstrand bierblikjes, plastic flesjes, chipszakkken en verpakkingen van koeken, vliegers en strandspeelgoed. Gebroken schepjes en gescheurde emmertjes zijn er eveneens te vinden. Al is maar één op de honderd badgasten een asociale viespeuk, dan nog blijft er allerlei afval liggen. Iedere stranddag.

Plastic flessen zijn er altijd. Literflessen met statiegeld zijn schaars, maar ze bestaan ook zonder statiegeld, zie foto. De kleinere flesjes zijn talrijker. Niet alleen op de badstranden, ook langs de afgelegen waterlijn van paal 1 tot vijf kilometer voorbij paal 16. Ik neem altijd zoveel mee als ik kan dragen. Ik fotografeer de troep soms tijdens een strandwandeling, maar dan kom ik nauwelijks vooruit, zoveel plastic en ander afval er ligt. Van flessendoppen tot viskratten. Emmers, jerrycans, shampooflessen, oranje vissershandschoenen en nylon visnetten zijn ook talrijk. Van allerhande levensmiddelen vind ik de onverwoestbare verpakkingen, soms nog dicht. Zo vond ik een pakje kaas, in plakken. De kaas dreef in zijn eigen zweet. Soms vind ik een vol flesje bier met verroeste kroonkurk. Het is dat het lauw is, maar anders… Ik vond eens een koelkast en twee keer heb ik een autowrak gevonden.

In de vloedlijn spoelen veel nieuwe verpakkingen aan, bijvoorbeeld de plastic bakken van braadworsten, magnetronmaaltijden en salades. Ook liggen er veel snippers plastic en vooral plastic koordjes met een ballonfluddertje. Ik heb ze geteld. Elke tien meter één, honderd per kilometer. Want bedrijf, school, overheid of zelfs natuurbeschermingsorganisatie – allemaal hebben ze weleens wat te vieren.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 27 aug. 2015)