Koos Dijksterhuis

De leiders komen samen in Egypte
Het is daar lekker zonnig en nog warm
Dus allen in de chartervlucht naar Sharm
El Sheikh, met een excursie naar de crypten

Voorzichtig met die sla – pas op voor darm-
problemen, en wie gister te veel nipte
van arak, of wie op z’n ego tripte
denkt katerig: klimaat? Da’s loos alarm

Zodat men, trots de dreigende gevaren
Door zon gestoofd en rood- of bruinverbrand
De aanpak uitstelt met een aantal jaren

Maar nu ligt dat niet aan het onverstand
Het ligt ook niet aan praktische bezwaren
Want dit keer ligt het lekker aan het strand

Geronk van trekkers; onverwacht bezoek
Van zeven relbeluste boerenzonen
Ze dachten onbezorgd te kunnen wonen
In Olde-, Lutje-, Tol- of Willebroek

Twee ouderen, ze waren als de dood
En hingen gauw de vlag uit: blauw-wit-rood

Wat hebben we het zwaar in Nederland
Met al die ongezonde overschotten
Te dikke lagen spek op onze botten
En suiker, stikstof, stress, Saharazand

Het wordt zo zoetjesaan gewoon te veel
Toch krijgen we nu ook nog code geel!

Dagelijks mijmerend
Al-Zawahiri stond
Op zijn balkon
aan bedreigingen bloot

Tegen de aard van ’s mans
Ideologica
Schrok Zawahiri
zich helemaal dood

Alweer heeft iemand in het rond geschoten
Geen kleuters, homo’s, zwarten zijn de klos
De schutter ging dit keer op zieken los
Amerika bewapent zijn psychoten

De NRA, de club van laadmalloten
Ziet wapens allerminst als slechte zaak
Maar als een mensenrecht en volksvermaak
En uit zich zoals altijd vastbesloten:

Geef kinderen en zieken een geweer
Dan schieten ze de vijand zelf wel neer

De wapendragers komen in ’t geweer
Ze vinden wie geen wapens wil een zeurpiet
Want wil je pubers met een mitrailleur niet
Dan vraagt dat niet om minder maar om meer

Zij speelden oorlogje als kind op school
Onschuldig spel was ook het proppen schieten
En pijltjes van karton doorspekt met nieten
En cowboytje met klappertjespistool

Zij willen na zo’n bloedbad dus te wapen
Een mitrailleur is toch een mensenrecht?
Zo’n bloedbad heeft voor hen het pleit beslecht
Een wondermiddel voor brutale apen

Voor zorgeloos gespeel en geravot gun
Je ieder kind wat hen betreft een shotgun

U vindt uw grofheid mogelijk iets stoers
Er zijn vast lieden die u grappig vinden
Toch zit u na een dag al in te binden
Uw grappen zijn niet grappig maar platvloers

U leutert maar en mag ze nochtans maken
Maar als u louter met uw lompheid stunt
En dat als stoere man niet inzien kunt
Voel dan gerust het schaamrood om uw kaken

Vanuit de hoeken waar uw grappen vallen
Staan oude vrienden altijd klaar elkaars
Faux pas te zien als kans om zelf te knallen

Probeer eens voor de grap een dompelkaars
Ter compensatie van gebrek aan ballen
En steek die in uw eigen leuteraars

Zo’n aanvalsoorlog wekt de weerzin wel
Maar zorgt gelijk voor opgewonden geestdrift
Waarop een zwart-wit vijandsdenken meelift
En dat is doorgaans een gevaarlijk stel

Maar wat wij ook aan oorlogstaal verzinnen
Het gaat niet om een ouderwets duel
Van partizaan tot legerkolonel
Er valt niet meer te schikken in der minne

Een kernmacht trekt een kleiner buurland binnen
De grote leider dreigt met becquerel
Daar is door niemand garen bij te spinnen

Een oorlog is geen avonturenspel
Een oorlog valt door geen partij te winnen
Een oorlog is een regelrechte hel