Eiland van (on)rust

Eiland van (on)rust

Straaljager. Foto Koos Dijksterhuis
Straaljager. Foto Koos Dijksterhuis

Sinds oudejaarsavond is onze hond doodsbang voor knallen. Door haar merk ik hoe vaak er knallen klinken. ’s Nachts wordt er illegaal gejaagd op dieren die dankzij nachtkijkers ook dan geen rust meer krijgen. Overdag zijn er altijd feestvierders die hun vreugde met vuurwerk uiten. De knallen vallen me niet eens op, ik hoor ze niet meer, maar ik merk ze op dankzij de hond. Die krimpt ineen en verdwijnt onder een struik of, thuis, in haar bench. Dan realiseer ik me: oh ja, er was een knal in de verte.

Op Schiermonnikoog, eiland van rust, kreeg ze het zwaar te verduren. Er werd in het Lauwersmeer geoefend met zware mitrailleurs. Tot elf uur ’s avonds klonken de salvo’s: boem-boem-boem-boem. Leonie Breebaart had het ook gehoord. Ze schreef in haar column over de vijand: Poetin, maar Rusland krijgt zelfs Oekraïne er niet onder. Gevaarlijker lijkt me Trump, die zijn vechtersbazen alvast op democratische steden afstuurt. Hopen maar dat, als Europa zich zwaar bewapend heeft, de vechtersbazen het niet voor het zeggen hebben.

Behalve de mitrailleurs oefenden ook de straaljagers. Zou het klimaatbeleid voorzien in compensatie van die extra uitstoot? En een herrie! De hond was niet meer in beweging te krijgen. Sinds de oefeningen schrikt ze ook van burgervliegtuigen. Nu merk ik pas hoe vaak die passeren. De weekje-naar-de-zonaanbidders vliegen onverminderd door.

Ook het schieten ging door. Vanaf zonsopkomst hoorden we geweren knallen. De Russen? Nee, het waren groen gebiesde kerels die op hazen mikten. Het gaat niet goed met hazen, er is geen reden te bedenken om op die beesten te schieten, behalve als verzetje voor lieden die hun stoerheid daarmee denken te bewijzen.

Ik zal de dagelijkse motorzagen, snoei-, maai- en andere machines maar niet noemen, evenmin als het luchtalarm op de eerste maandag, laat staan de crossmotoren die wedstrijdjes deden. Gelukkig word ik steeds dover, maar je zult het scherpe gehoor van een hond hebben. Het eiland van rust wordt nog een trauma voor haar.

(Natuurdagboek Trouw, vrijdag 19 september ’25)

 

DELEN

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *