Vastberaden visarend
Zaterdag toog ik twee keer met deelnemers aan de cursus Natuur voor beginners de Onlanden in, een jong moerasgebied bij Groningen.
Het was zonnig maar het waaide hard uit het oosten. Zo hard, dat de zangvogels die zich twee dagen eerder nog massaal lieten zien, nu onzichtbaar in het riet zaten te zingen. Die wind maakte wel de kans groter op zeldzame trekvogels, die westwaarts uit de koers geblazen werden. En aangezien eind april midden in de trektijd valt van visarenden, hoopte ik heimelijk op zo’n fraaie reus.
En waarachtig: ineens kwam er een over het gebied aanzetten, vloog langzaam over ons heen en verdween boven de stad. Wat een prachtig beest, met die zwarte streep over zijn witte kop en zijn gebogen vleugels.
In mijn jeugd stak in de Oostvaardersplassen een hoopvol kunstnest boven de wilgen uit, maar hoewel daar jaarlijks visarenden langstrokken tussen Europa en Afrika, lieten die zich niet verleiden. Toch zijn visarenden in 2016 in Nederland gaan broeden, en wel in de Biesbosch. Ook zijn er enkele niet-broedende overzomeraars. Maar de meeste waarnemingen in Nederland betreffen reizigers op weg naar Rusland, Finland, Scandinavië of Schotland.
Onze waarneming betrof eveneens een trekker. We hadden hem graag een vis zien vangen, al dacht die vis daar vast anders over. Een vis vangende visarend is een spectaculair gezicht. Als hij een vis grijpt, gaat hij soms bijna te water, verrijst dan met een ferme krachtsinspanning, en manoeuvreert zijn vangst onder zich, de poten achter elkaar, met de vissenkop naar voren, voor optimale stroomlijning. Vervolgens vliegt ie dan naar bijvoorbeeld een dode boom voor de maaltijd.
Maar hij viste niet. Vastberaden tornde hij tegen de wind op.
Natuur voor beginners, een initiatief van het Groninger Forum, behelsde vijf dia-avonden en een excursie. De cursus is nu voorbij, maar misschien geef ik hem volgend jaar weer.
(Natuurdagboek Trouw woensdag 27 april ’22)