Ieder jaar worden er plezierjagers doodgeschoten door andere plezierjagers. Jagen is een gevaarlijke hobby. Zweden schijnen veel geld te betalen voor een vergunning om een eland te mogen schieten. Zo’n bonk vlees betaalt zich terug, en als het seizoen op zijn eind loopt, worden de jagers zonder treffer nerveus. In Frankrijk heb ik na lunchtijd wel eens jagers in actie gezien. Het kunnen natuurlijk uitzonderingen geweest zijn, maar nooit was zo’n jager nuchter. Een keer zag ik waar ze geluncht hadden: bij de terreinwagens. Er lag een stapel lege flessen. In Rusland zuipen ze zich bij het ontbijt al klem. Regelmatig halen absurde jachtongelukken uit Rusland de buitenlandse pers. Vorige week deed een 68-jarige jager aangifte van een ongelukje. Hij had zijn 26-jarige schoonzoon door het hoofd geschoten. Dood.

De politie dacht natuurlijk: schoonvader-schoonzoon, dat is niet per definitie een liefdevolle relatie. Er werden vragen gesteld. Volgens de man was hij een eindje vooruit gesneld en had hij zich op een uitzichtpunt gevestigd. Het schemerde en in de bosjes klonk geritsel en geknor. Hij schoot, waarna het geritsel en geknor verstomden.

In de schemer raakte hij op het gehoor zijn schoonzoon in het hoofd. Deze Russische jager is blijkbaar een scherpere schutter dan de Russische jager die afgelopen winter een vos schoot. Toen de jager de vos wilde oprapen, bleek het dier nog te leven. De vos spartelde tegen en haalde tijdens de worsteling de trekker over van het jachtgeweer. Pang, recht in ’s mans been.

Jagers moeten wel stoere kerels zijn, en zeer bevlogen, dat ze hun leven riskeren om dieren te kunnen doodschieten.