Twee weken vakantie in Noordwest-Spanje, wandelen in de bergen en zwemmen aan de Costa Verde. Zonnebaden en gieren kijken! Ja ja… terwijl Nederland zweet onder een hittegolf, sjokken wij door regen en hagel. En de gieren zijn in…

Na aankomst tuur ik de bergen af met mijn verrekijker en zie ik een gigantisch roofvogelsilhouet. Het glijdt meteen uit beeld de bergkam over. De volgende ochtend is het amper licht of daar komen ze over dezelfde bergkam aanzeilen: vale gieren, de ene na de andere. Ze hebben hun imago tegen, met die kale nekken, enorme snavels, valse ogen en dat gestoei om kadavers. Maar wat zijn ze majestueus!

Als we net onder een bergtop uit de wind een stokbrood soldaat maken, worden we omringd door gieren. We zien ze landen en stijgen, cirkelen en wegglijden als een deltavlieger. Maar ze voeren ook capriolen uit met gekromde nek en gestrekte poten, en met gewelfde vleugels die verrassend beweeglijk zijn. Gestrekt zijn die vleugels langer dan een meter, een vale gier heeft een spanwijdte van tweeënhalve meter. Maar wat kunnen ze ermee gymnastieken.

Ze broeden op steile rotswanden en leven van verongelukt vee. Herten en gemzen zijn er ook, maar vee is er veel meer. Tot de sneeuwgrens klingelen bellen, grazen koeien, paarden, schapen en geiten. Kadavers moeten vanwege een onzalige wet worden opgeruimd, maar in deze kloven wordt een dood dier eerder door gieren dan door mensen ontdekt – de vogels houden elkaar van heinde en ver in de smiezen en als zich een gier naar beneden haast snellen de andere  toe. Wij zien zwermen van tientallen gieren. Ze kunnen een schaap in een paar uur tijd strippen.

Intussen blijkt er in Drenthe een zwerm vale gieren te zijn neergestreken. Vermoedelijk jonge, avontuurlijke vogels; wellicht uit Spanje. Of uit de herintroductieprogramma’s in Frankrijk of Italië. Misschien verdwaald, misschien door honger gedreven. Vijf ervan blijven hangen in een weiland bij Stedum, in het Groninger aardgasbevingsgebied.

Niet alleen de zon, ook de gieren zijn in Nederland. Maar wij zien ze in hun vader- en moederland. Met tientallen, vlakbij. Koninklijk zijn ze!

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 9 juni 2017)