Klimop heeft in sommige kringen status verworven als symbool voor eeuwig leven. Dat dankt de plant aan zijn groenheid. Het hele jaar is klimop groen. Mensen die daarin onsterfelijkheid zien, kunnen geneigd zijn tot consumptie in de hoop op een beetje eeuwig leven. Het eten van klimop is echter niet aan te raden, al zitten er nog zoveel elementen in, zoals jodium en mangaan. Maar er zitten vooral saponinen in, uiterst bitter spul dat naar zeep smaakt. Het taaie blad is ook nauwelijks weg te kauwen. Bovendien is klimop een beetje giftig. Dat geldt ook voor de donkerpaarse bessen.

Klimop mag dan oneetbaar zijn voor mensen en andere zoogdieren, maar sommige vogels zijn gek op de bessen. Duiven bijvoorbeeld. En als de bessen in maart rijp zijn, zijn andere bessen al opgegeten of bedorven. En dan hebben de vogels tenminste wat.
Toen afgelopen herfst de bloemen op hun geelst waren, haalden zweefvliegen, bijen en nachtvlinders er nectar en stuifmeel uit. Dan zijn de meeste bloemen hun houdbaarheidsdatum gepasseerd en hebben de insecten tenminste wat.

Nog even en huismussen, merels en andere vogels gaan in de klimop broeden.
Klimop is, kortom, van groot belang voor wilde dieren.

Klimop is ook mooi. Ik kijk uit mijn huis tegen een met klimop begroeide muur aan. Met klimop begroeide muren zijn een fijner uitzicht dan kale muren, ook nu er niet veel insecten meer inzitten en nog niet veel vogels. Tijdens de driedaagse winter van vorige week was de klimop nog mooier. In Groningen was het tien graden kouder dan in Amsterdam en alles werd verpakt in ijs. Klimop heeft de kou moeiteloos doorstaan, dankzij het antivries glycoside. Code groen.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 12 jan. 2016)