Onze konijnen leven in de tuin. Op een ochtend lag het gras vol plukken konijnenhaar. Blauwgrijze plukken, van bètaman Baloe. ‘s Middags jaagt er een kat achter de konijnen aan… Zou die al eerder geweest zijn? Er springen zelden katten over het hek en als ze het doen, jagen de konijnen ze weer weg, vooral Alfa. Maar deze is volhardend. Ik schiet te hulp, de kat vlucht.

Vijf kauwtjes inspecteren wat de konijnen aan brokken hebben versmaad of gemorst. Soms voert een kauw een bliksemaanval uit op het voederbakje in het nachthok, om direct weer achterwaarts terug te deinzen en waakzaam rond te loeren. De konijnen gebruiken dat nachthok weinig, net als de driehoekige ren van gaas, die ook een donkere kamer bevat.

De konijnen vinden het best dat er kauwtjes meeëten. In het begin hupten ze nieuwsgierig op de vogels af, die dan geschrokken opfladderden. Nu zijn ze aan elkaar gewend. Ook de dikke houtduif die neerploft, wordt getolereerd. Maar dan is er opschudding. Twee eksters landen op het gras. Krijgen die anders dezelfde behandeling als de kauwtjes, nu stellen ze zich offensief op. Ze jagen de vijf kauwtjes weg en richten zich daarna op betaman Baloe. Alfaman zit te dutten en grijpt niet in. De eksters vallen van voor en achter aan. Ze pikken Baloe. Baloe vlucht de ren in. Ze pikken hem door het gaas.

Ik hoef binnen maar op te staan of de eksters vliegen weg. Eksters zijn mensenschuw en heel alert. Zouden zij die plukken haar hebben losgepikt? Prima nestmateriaal, maar ze laten het liggen. Waarom pikken ze ineens Baloe? En waarom grijpt Alfa niet in, nu hij nodig is?

(Natuurdagboek Trouw 27 maart 2013)