Nieuwsgierige walrussen
Als we met de lezersreis van Trouw in Spitsbergen zijn, varen we naar de Walvisbaai. Die heet niet zo. Het is niet eens een baai. Het is een zandplaat die van het lange, één bergrug brede eiland Prins Karl-Forland in de sont steekt, de zeeëngte die het Forland van de rest van Spitsbergen scheidt. Op de zandplaat liggen altijd walrussen. Ik ben er eerder geweest, twee jaar geleden. Toen waaide het te hard om aan land te kunnen gaan. De gemotoriseerde rubberbootjes waarmee we van het moederschip Ortelius aan land kunnen gaan, zouden op de golven stuiteren en omslaan. Het zou al een hachelijke manoeuvre geweest zijn om van de aan de reling gehangen wiebeltrap in een rubberbootje te stappen. Van het dek af keken we naar de walrussen die in de verte lagen te luieren. Net zeehonden in de Waddenzee. …