Koos Dijksterhuis

Hun clubhuizen zijn in de nacht doorsnuffeld
Zij zitten denk ik lelijk in de knel
Al zijn ze ruim gestoken in hun vel
Maar als kwajongens worden doodgeknuffeld
Lijkt mij voor Angels nog een groter hel

Je hoeft van haar geen staatsterreur te vrezen
Femke Halsema bekeert zich radicaal
Tot progressief vrijzinnig liberaal
Zij heeft het socialisme afgewezen

Ik heb waarschijnlijk weer eens wat gemist
Want was zij tot voor kort dan socialist?

Ik probeer een vlindertje te vangen
En mijn vader roept naar buiten: laarzen aan!
Ik ben op sokken op het natte gras gegaan
Ochtendnevel druppelt langs mijn wangen

Hoe die knakker naar mijn vlinder zoeken keek!
Ik moet naar de bieb ’t is kinderboekenweek

Wat moet een zeggekorfslak zeggen
van dat men wegen aan mag leggen
door waar hij korven zegge snijdt?

Minister Peijs is de dievegge
van alles wat hij heeft: zijn zegge
een korfslak echter kent geen spijt

Zijn diepste wensen zijn bescheiden:
de korven vullen, zegge snijden
gestaag en schijnbaar met gemak

Het dier is weinig te benijden
zijn hele leven moet hij wijden
aan zegge slechts één korf per slak

Want zegge snijden duurt lang
in zeggekorfslakkengang

De rede van de troon schrijft Balkenende
Die knakker blijkt daarmee niet redeloos
Al snoeft hij over een verwachte hausse
Met koopkracht, nieuwe banen, dividenden

Hij laat dat snoeven over aan zijn vorst:
H. Konkle Hoogheid slaat hem op de borst

Het water staat nog steeds in New Orleans
Want water stroomt nou eenmaal naar beneden
En ondanks honderdduizenden gebeden
Krijgt deze stad steeds meer iets sub-mariens

Je stapt helaas niet even naar de Lidl
Voor een goedkoop waterafdrijvend middel

Op de daken stonden ze stormachtig in hun laatste jeans
Te zwaaien om hun redding van Katrina
Die als een overdreven dolle mina
Haar vernietigende sporen achterliet in New Orleans

Wie wil blijven wordt verwijderd door agenten
De stad blijft speelbal van ongure elementen

De kannibaal bereidt een lapje vlees
Ik hoop diep in de wouden op gastvrijheid
Maar daartoe schort het blijkbaar aan bereidheid
De man valt gretig aan en naar ik vrees

Maakt hij beslist geen streekgebonden grapje
Maar houdt de kannibaal mij voor het lapje

Zij doen een aanslag op het rampenfonds
Ze laten zich bij voorkeur exploderen
Omdat zij het hiernamaals ambiëren
Ze vinden honden vies en mensen honds

Hun leuzen mompelen zij binnensmonds
Want geef ze na – ze doen niet aan bekeren
Ze blijven daardoor lastig te traceren
Ze gaan als terroristen ondergronds

Noord-Ieren zijn verrassend sympathiek
In vergelijking tot die islamisten
Noord-Ierse vechters doen niet langer mee

Die religieuzen zijn zo fanatiek
Dat explosieve slag van antichristen
Je krijgt haast heimwee naar de IRA

Ik rook, ik slik, ik spuit en ik chinees
Mijn lijf raakt met de dagen uitgewoonder
Ik stop met drugs, knap op maar word nog stoneder
Als ik twee keer per dag een uurtje lees
In al die hocus pas van Maarten Toonder