Op mijn vraag of en hoe ik zanglijsters moet en kan beschermen tegen katten, kreeg ik twee dozijn reacties. Geen van de respondenten noemt mij een kattenhater, niemand vindt dat ik onze miljoenen loslopende roofhuisdieren als een vorm van natuurlijke selectie moet zien en dat de tuinvogels zich maar moeten aanpassen.

Iedereen vindt dat vogels beschermd moeten worden tegen katten en sommigen verklaren bij elke kat die ze in hun tuin zien woest zwaaien en water plenzend naar buiten stormen. Dat doe ik ook weleens, maar ik sta niet altijd op de uitkijk om elke vijf minuten een volgende kat weg te sturen.

Ik heb twee paaltjes in de tuin staan die op beweging reageren met een hoge fluittoon die katten wegjaagt. Dat staat tenminste op de gebruiksaanwijzing. Al vijf minuten na plaatsing wandelde er een kat zonder enige reactie langs en gisteren zat zich pal voor zo’n ding een kat onbekommerd te likken. Even later passeerde er een kater die het vijandelijke paaltje eens flink onder sproeide. Poepen doen katten ook graag in mijn tuin. Wellicht omdat mijn tuin een van de weinige is zonder eigen kat.

Wat dan wel? De tips van lezers zijn in twee categorieën te verdelen. De ene categorie is ervan overtuigd dat katten in het broedseizoen binnen moeten blijven en de rest van het jaar een belletje moeten dragen. Dat zou een boel vogelleed schelen, maar om nou andermans katten te vangen, op te sluiten en de bel aan te binden?

De andere adviescategorie behelst stekelstruiken. De met prikkelbare klimrozen dooraderde klimop tegen mijn muur is helaas niet veilig gebleken, maar menige lezer adviseert dichte omheiningen van slee-, mei-, en vooral vuurdoorn, bij voorkeur rond een hoog hek van stevig gaas met mazen waar vogels doorheen kunnen, maar katten niet. Ooit had ik een haag van slee- en meidoorn met een hekwerk erin en dat hielp inderdaad wel een beetje. Vuurdoorn is zeker het proberen waard. Dank voor alle tips!

(Natuurdagboek Trouw maandag 16 april ’18)