• Duizenden vuurwantsen

  19 april 2024

  

  Op zonnige plekken wemelt het van de vuurwantsen. Ik zie ze in mijn oude, mijn nieuwe en in andermans tuin. Ook op straat kom ik ze tegen. Overal zijn vuurwantsen. Ik geloof dat ik in 2008 voor het eerst vuurwantsen zag, in Toscane. In Nederland waren ze toen zeldzaam, want een strenge winter overleefden ze niet. Vuurwantsen waren zuiderlingen, maar rukten zoals meer zuidelijke wantsen op naar noordelijker streken. Ze staken het Kanaal over naar Engeland en komen inmiddels ook in Zweden voor.

  Ik ken geen soorten die zich zo succesvol vestigeden als de vuurwants. Noordwaarts verhuizen is één ding, van nul naar honderdduizenden is toch wel een stap. En zag ik de eerste van dit jaar al in maart, de laatste van vorig jaar zag ik in november. Voor een zuidelijke soort die tot voor kort doodvroor vind ik november tot maart een korte winterstop. (meer…)

  DELEN

Archief natuurdagboeken

• Het klinkt wellicht een beetje cru: een zalig uiteinde wens ik u

  29 december 2023

  Onzalig

  We geven toe aan wie de ruimte claimen
  Ruim baan dus voor de land- en wegenbouw
  Natuur, klimaat, milieu gaan in de rouw
  Want wij ontkennen liever de problemen

  We dansen lachend op de Krakatau
  We blijven het er ongeremd van nemen
  Verankerd in vertrouwde leefsystemen
  Al raken hele groepen in het nauw

  We stemmen de natuurbescherming weg
  Het is natuurlijk zonder meer schandalig
  En voor de leefomgeving domme pech

  We zijn nou eenmaal vreselijk inhalig
  De wolf, de bever, knotwilg, houtwal, heg
  Hun eind is na, hun uiteinde onzalig

   

   

  DELEN

Archief plezierverzen

• Noordkrompen, Zee-engelen en koffieboontjes – een schelpenboek

  19 maart 2022

  Nu verkrijgbaar, mijn boek over schelpen bij Atlas Contact.

  ‘Schelpen! Van rond tot puntig, van minuscuul tot voetbalformaat, van breekbaar tot stevig, van lomp en lijvig tot slank en gestroomlijnd, van glad tot grillig, van wit tot welke kleur ook – dat zulke schitterende sculpturen gemaakt kunnen worden door een snotterig weekdier dat voor negentig procent uit water bestaat verbaast mij nog altijd bij iedere schelp.’

  Er zijn zo’n honderdduizend soorten schelpdieren, in de meest buitenissige vormen en kleuren, en de noordkromp is de heilige graal onder de schelpen. Alleen op Schiermonnikoog kom je deze zeldzame schelp wel eens tegen, vooral na een stevige herfststorm. Een noordkromp vinden is daarom het doel van menig strandwandelaar. En dus ook van Koos Dijksterhuis, die zijn hele leven al gefascineerd is door schelpen. Schelpdieren zijn er te land, te water en ter zee. Maar de meeste leven in zee. Ze zijn er van kolossaal tot minuscuul, tweekleppig of slakvormig, maar wat ze in elk geval gemeen hebben, is een avontuurlijk seks-leven. Veel schelpdieren zijn tegelijk man en vrouw, ze kunnen elkaar tegelijkertijd bevruchten. Sommige kunnen, als ze eenzaam zijn, zelfs zichzelf bevruchten. Oesters doen hun erotische imago eer aan door in een massale orgie tegelijkertijd klaar te komen. Als ze dat doen kleurt de Noordzee melkachtig troebel en deinzen badgasten terug. Koos Dijksterhuis schrijft meeslepend over de schelpdierwereld waarin je het zo gek niet kunt verzinnen, of het komt voor.

  DELEN

Bibliografie lijst / Archief “boekberichten”