In de Amsterdamse Waterleidingduinen gaat het slecht met de bosuilen. Dat komt doordat in de duinen, voor zover niet kaal geknabbeld door damherten, driftig wordt houtgehakt. Ik vind het een prachtig gebied, maar waarom er telkens bomen wegmoeten? Het is ook Henk Jan Koning een doorn in het oog. Koning inventariseert er roofvogels en uilen. ‘De eigenaar krijgt subsidie voor het verwijderen van Amerikaanse vogelkersen. Prima om die exotische woekeraars te bestrijden, mits met een handzaag. Hier gebeurt het machinaal, en het zogenoemde na-beheer vindt zelfs in het broedseizoen plaats! Dan pakken ze met groepen vrijwilligers grote oppervlakten aan, om de overgebleven vogelkersen te verwijderen. Dat geeft veel verstoring.’

Het ergste vindt Koning wel het kappen van bos. ‘In 2017 werd er pal naast een broedende buizerd gekapt, nota bene voor een cursus motorzagen! In 2014 zaagden ze bomen om rond twee haviksnesten. In 2013 werd er al om twee buizerdnesten en twee havik nesten gekapt, die vervolgens alle vier hun eieren verlieten. Ook rond een wespendievennest is in 2013 gekapt, waarna ze een jaar niet broedden.’

Intensieve begrazing, houthakken en afplaggen is een probaat middel om de duingrond open en kaal te maken, zoals het ooit was toen er veel konijnen graasden. Van bomen en andere begroeiing profiteren onder meer bosuilen – bosbewoners die in holle bomen broeden. Ze vestigden zich er in de jaren ’60 en hun aantal steeg tot 29 territoria in 2009. Daarna begon het grootschalige verwijderen van bomen en zakte de bosuilenstand in tot tien territoria. ‘Alleen in de beboste oostrand van de Waterleidingduinen houden bosuilen stand’, zegt Koning.

‘Zand en hout uit de duinen zijn gewoon handelswaar’, meent hij, ‘hout hakken levert geld op, en dat er ook nog natuurbeheersubsidie voor gegeven wordt, dat vind ik om moe van te worden.’

(Natuurdagboek Trouw woensdag 9 januari ’19)