Zilte zulte

Zulte is de plant waarvan de blaadjes soms als lamsoor verkocht of geserveerd worden. Dat gebeurt vooral in Zeeland, waar de plant het meest voorkomt. Zulte wordt een zoutminnende plant genoemd, omdat ie op stranden en schorren groet die soms door de zee overstroomd worden. Toch houdt zulte niet zozeer van zout, het kan er alleen beter tegen dan veel andere planten. Maar op bremzoute grond zal deze plant niet ontkiemen. De zaden drijven op zee en als ze op een kust aanspoelen, die een beetje zout maar niet bremzout is, kunnen ze daar aanslaan. Bremzout suggereert trouwens dat brem zout is, wat ook al niet klopt.
Zulte is een aster, zeeaster is zijn andere naam. In de zomer kan een pol zeeaster middenin een woestijn van strandzand uitbundig bloeien. De bloemen hebben een geel hartje en lila, witte of blauwe lintbloempjes. Echt asters.
Dat strandzand heeft geen voedingsstoffen te bieden, maar onder strandzand gaat van alles schuil. Ergens daaronder wortelt de zulte in bijvoorbeeld een ooit aangespoelde bos zeewier. En zulte heeft lange wortels. Sommige groeien horizontaal als wortelstokken en laten verderop een nieuwe plant ontspruiten.
In de herfst en winter kunnen sneeuwgorzen de zaden van zulte eten, maar ook zangvogels van het binnenland doen dat. Dan zwermen er bijvoorbeeld groenlingen of putters over het strand.
Zulte heeft in de lente, voordat de plant bloeit, zachte bladeren die als groente prima te eten zijn. Als smaakmaker is geen zout nodig, de plant is van zichtzelf al zilt. Waarom de zeegroente als lamsoor verkocht wordt, is me een raadsel. Het blad lijkt niet op lammetjesoren, zoals lamsoorblad. En de naam zulte is toch ook prachtig…
(Natuurdagboek Trouw 1 aug. 2014)