Langs een fietspad door jong bos kwam ik aan een stengel een cocon. Gaatjes verraden dat iets eruit of –in kroop. Zou het een spinnennest zijn? Ik vroeg natuurtalent Jeanette Essink of zij het kende. Ja, zij had het ook eens gevonden, natuurlijk had zij het ook gevonden, wat heeft zij niet gevonden? En ze had het op waarneming.nl gezet. Nee, het was geen spinnennest. Het was een wespennest. Maar wespen zijn er zo verschrikkelijk veel, en ze bevatten de lastigste families. Bladwespen en vooral sluipwespen zijn talrijk in soortenaantal, kunnen onooglijk klein zijn en lijken sprekend op elkaar. Er moeten microscopen en gedetailleerde tabellen met plaatjes aan te pas komen. De vorm van een geslachtsdeeltje, een subtiele kromming in een vleugel-adertje zijn de kenmerken die de doorslag geven.

Dit was een kwestie voor een expert, wat de man die op waarnmeing.nl antwoordde naar eigen zeggen beslist niet was, maar grofweg durfde hij wel te stellen dat het zeer waarschijnlijk ging om een cocon van een schildwespensoort van de Braconidae, die parasiteert op vlinderrupsen. Om te achterhalen welke Braconida precies, zou je de cocon mee moeten nemen en kijken wie eruit komt. Dat had hij eens gedaan, maar toen verschenen er geen Braconidae, maar Ichneumonidae. Dat zijn sluipwespen. Het betrof de sluipwesp Lysibia nana. Toch was het een nestje van Braconidae, maar de Braconidae die rupsen hadden geparasiteerd, waren zelf weer geparasiteerd door sluipwespen.

Dat is nog niets. De sluipwespen zouden op hun beurt geparasiteerd kunnen zijn door weer andere sluipwespen. Ik heb de cocon niet meegenomen, ik liet hem zitten waar hij zat. Wie er ook in zat was waarschijnlijk toch al uitgevlogen.